Barwy narodowe Polski
W dniu dzisiejszym obchodzimy patriotyczne święto — Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej. Skąd jednak wywodzą się barwy narodowe Polski, biel i czerwień?
W przeszłości kolejność tych barw nie była sprecyzowana i można spotkać się z odwrotną ich kolejnością. Czerwienią i bielą, co można zobaczyć na różnych filmowych rekonstrukcjach historii dawnej Polski. Natomiast w okresie Rzeczpospolitej Obojga Narodów flaga miała trzy pasy czerwono – biały – czerwony. Mnie w szkole podstawowej uczono, że barwy te wzięły się od krwi przelanej w walce o Polskę i blizn odniesionych w tych walkach. Brzmi to niezbyt przekonywająco.
Natomiast według „Wikipedii” górny biały pas polskiej flagi to odniesienie do białego orła, a dolny czerwony pas to pole tarczy herbowej. Kolor biały w heraldyce to reprezentacja srebra. Oznacza on również wodę, a w odniesieniu do wartości duchowych czystość i niepokalanie. Kolor czerwony odnosi się do ognia i krwi, a z cnót odnosi się do odwagi i waleczności. Również ta interpretacja nie brzmi dla mnie zbyt przekonywająco.
Skąd więc wzięły się barwy narodowe Polski? Powyższymi wyjaśnieniami musiałem się zadowolić przez większość życia, aż do czasu, kiedy dowiedziałem się o Chrobacji, a właściwie Chorwacji. Mianowicie na dawnych mapach Europy można znaleźć dwie Chorwacje. Pierwszą Chrobację, a właściwie Chorwację można zlokalizować terenach dzisiejszych polskich województw, małopolskiego, świętokrzyskiego i podkarpackiego. Lokalizacja ta wykracza poza aktualne granice Polski i dawna Chrobacja znajdowała się na terenach dzisiejszej Słowacji, Ukrainy. Być może Białorusi i innych państw współczesnej Europy w zależności jak zmieniały się granice na wskutek różnych wydarzeń historycznych. Tą Białą i Czerwoną Chrobację – Chorwację na terenach dawnej Polski możemy zobaczyć na poniższej mapie. Grande Khrobatie – Blanche to Wielka Biała Chorwacja. Natomiast Khrobatie – Rouge to Chorwacja Czerwona. Nazwy te widzimy je na poniższej mapie w okolicy miast Kraków i Przemyśl.
Druga również Biała i Czerwona Chorwacja – Chrobacja znajduje się na terenach dzisiejszych Bałkan. Na dawnych mapach Europy te obydwie Chorwacje, zarówno w Polsce jak i na Bałkanach dzielą się na Chorwację Białą i Chorwację Czerwoną! Bijela Hrvatska to Biała Chorwacja. Z kolei Crvena Hrvatska to Czerwona Chorwacja i widzimy je na drugiej mapie poniżej.
Skąd więc taki podział na Chorwację Białą i Czerwoną? Tak zwana Księga Welesa wspomina, że Słowianie wywodzą się od Nordyków, a ci charakteryzowali się białym i czerwonym kolorem włosów. Także ta argumentacja brzmi to mało przekonywająco. Kolejne wyjaśnienie brzmi bardziej wiarygodnie. Podział na Chorwację Białą i Czerwoną wynika z dawnego oznaczania kierunków świata za pomocą kolorów, które wywodzi się od ludów ałtajsko – tureckich. Ludy te używały kolorów do oznaczenia kierunków geograficznych. Kolory tych oznaczeń to, czerwień – południe, biel – zachód, czerń – północ, zieleń – wschód. Gdy spojrzymy na mapy 1 i 2 to Chorwacja Biała leży w kierunku zachodnim (kolor biały – zachód) w odniesieniu do Chorwacji Czerwonej (kolor czerwony – południe). Natomiast Chorwacja Czerwona (kolor czerwony – południe) leży na południe – południowy wschód względem Chorwacji Białej (kolor biały – zachód). Można więc współcześnie powiedzieć, że Chorwacja Biała była Chorwacją Zachodnią, a Chorwacja Czerwona była Chorwacją Południową.
Dawne symbole narodowe Chorwacji – Chrobacji również nawiązują do biało czerwonych kolorów podobnie jak polskie barwy narodowe. Poniżej możemy zobaczyć herb Królestwa Chorwacji, które powstało w 925 roku i przetrwało do 1918 roku. Jak widać, dominują barwy biało – czerwone. Również flaga Królestwa Chorwacji to biało-czerwona szachownica. Podobnie jak obecnych oznaczeniach polskich wojsk lotniczych.
Z kolei Adam Naruszewicz w swojej „Historyi Narodu Polskiego” napisał „W Chrobacyi szukać wypada początków naszych. Ślady Lazów (Lachów?) i Zechów (Czechów?)”. Dopiski w nawiasach są mojego autorstwa.
Podsumowując, barwy narodowe Polski wywodzą się od dawnej Chrobacji, Białej i Czerwonej zlokalizowanej na ziemiach Polski i naszych sąsiadów, Czechów, Słowaków i Ukraińców. W internecie pojawiają się dyskusje czy my Polacy pochodzimy od Chorwatów. Tak! Jest więcej historycznych ciekawostek tego dowodzących. Nawet Ukraińcy przypisują sobie pokrewieństwo z Chorwatami, choć w czasach Chorwacji na ziemiach dawnej Polski nikt o Ukrainie nie słyszał. Tylko my Polacy naśmiewamy się ze swojej historii, nazywając ją „turbosłowianizmem”. Uważamy, że Polska jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki powstała w roku 966 w wyniku chrztu, który nas „stworzył i cywilizował”. Wcześniej co najwyżej dzikusy z dzidami biegały po lasach rosnących na terenach dzisiejszej Polski. Historia Polski przed 966 rokiem to dla nas temat tabu. No i tutaj trzeba sobie zadać pytanie czy przed 966 rokiem w ogóle była Polska, Wielka Lechia lansowana przez Janusza Bieszka, a może to była Wielka Biała Chorwacja. Czy chrzest w 966 roku był dla nas Polaków wybawieniem, czy też początkiem upadku ówczesnych struktur państwowych?
Na koniec warto tutaj przytoczyć słowa Józefa Piłsudskiego, które są nadal aktualne: „Naród, który nie szanuje i nie ceni swojej przeszłości, nie zasługuje na szacunek teraźniejszości i nie ma prawa do przyszłości”. Równie aktualne są słowa prezydenta Lecha Kaczyńskiego: „Aby być traktowanym jak duży europejski naród, trzeba chcieć nim być. Gdy się chce szacunku innych, trzeba najpierw szanować siebie”.
Nikt nie będzie się na nami Polakami – Chorwatami – Słowianami liczył, jeśli sami wypieramy się swojej przeszłości, wyśmiewamy ją i akceptujemy taki stan rzeczy. Podczas gdy wiele przesłanek wskazuje na to, że możemy być potomkami najstarszych ludów świata. Starszych niż Egipcjanie. Jesteśmy społecznością wywodzącą się z czasów starożytnych Sumerów, z czasów „stworzenia człowieka”. Wywodzimy się z ludów, które stworzyły podwaliny pod współczesną cywilizację.
Autor: Chrobatos
Zdjęcie: aganyga (CC0)
Ilustracje: Wikipedia.org (CC0), grupa „White Croatia – Bijela Velika Hrvatska” na „Facebooku”
Na podstawie: pl.Wikipedia.org
Źródło: WolneMedia.net
