Czipowanie pracowników w UE

Oficjalny raport Parlamentu Europejskiego dotyczący czipowania pracowników implantami RFID dostępny jest tutaj (format PDF).

Skopiowano z WOLNE MEDIA

TŁUMACZENIE PLIKU PDF

DYREKCJA GENERALNA DS. POLITYK WEWNĘTRZNYCH DZIAŁ POLITYKI A: POLITYKA GOSPODARCZA I NAUKOWA

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

BADANIE

Streszczenie Artykuł ten pokrótce wyjaśnia technologię implantów chipowych RFID; bada aktualne aplikacje; i bierze pod uwagę prawne, etyczne, zdrowotne,

oraz kwestie bezpieczeństwa związane z ich potencjalnym wykorzystaniem w miejscu pracy. Przymusowe użycie prawdopodobnie napotkałoby wyzwania prawne i etyczne. Nawet dobrowolne wykorzystanie może być kwestionowane, na przykład ze względu na ochronę danych. Wydaje się, że ryzyko niekorzystnych skutków zdrowotnych u ludzi może być znacznie mniejsze niż niektórzy sugerują,

chociaż nie można ich całkowicie pominąć bez lepszych dowodów. Wręcz przeciwnie, chociaż istnieją oznaki ulepszeń w ostatnich latach, korzyści w zakresie zwiększonego bezpieczeństwa mogą nie być możliwe do osiągnięcia ze względu na podatność obecnej technologii chipów RFID.

Niniejszy dokument został przygotowany przez Milieu/IOM Ltd na wniosek Komisji Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Parlamentu Europejskiego

IP/A/EMPL/2017-12 stycznia 2018 r. PE 614.209 PL

Niniejszy dokument został zamówiony przez Komisję Zatrudnienia i Spraw Socjalnych Parlamentu Europejskiego (EMPL). AUTOR(Y) Richard GRAVELING, IOM Consulting Ltd,

Edynburg, Wielka Brytania. Thomas WINSKI, IOM Consulting Ltd, Edynburg, Wielka Brytania. Ken DIXON, IOM Consulting Ltd Wkład: David CABRELLI, Wydział Prawa, University of Edinburgh, Edynburg (prawo) Marc DESMULLIEZ, Szkoła Inżynierii i Nauk Fizycznych, Heriot Watt University, Edynburg (techniczny) Murdo MACDONALD, Society,

Religion and Technology Project, Church of Scotland, Edynburg (etyczne) Recenzja naukowa: Hilary Cowie, IOM Consulting Ltd, Edynburg, Wielka Brytania. Joanne Crawford, IOM Consulting Ltd, Edynburg, Wielka Brytania. Claire Dupont, Milieu Ltd, Bruksela

ODPOWIEDZIALNY ADMINISTRATOR Stefan SCHULZ

ASYSTENT REDAKCJI Laurent HAMERS

WERSJE JĘZYKOWE Oryginał: EN

O REDAKTORZE Wydziały tematyczne zapewniają fachową i wewnętrzną wiedzę ekspercką, aby wspierać komisje PE i inne organy parlamentarne w kształtowaniu ustawodawstwa i sprawowaniu demokratycznej kontroli nad wewnętrznymi politykami UE.

Aby skontaktować się z Departamentem Tematycznym A lub zapisać się do jego biuletynu, należy napisać na adres: Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa Parlament Europejski B-1047 Bruksela E-mail: Poldep-Economy-Science@ep.europa.eu

Rękopis ukończono w styczniu 2018 r. © Unia Europejska, 2018 r. Niniejszy dokument jest dostępny w Internecie pod adresem: http://www.europarl.europa

.eu/studia

ZASTRZEŻENIE

Opinie wyrażone w tym dokumencie są wyłączną odpowiedzialnością autora i niekoniecznie reprezentują oficjalne stanowisko Parlamentu Europejskiego.

Dozwolone jest powielanie i tłumaczenie w celach niekomercyjnych,

pod warunkiem podania źródła i wcześniejszego powiadomienia wydawcy oraz przesłania kopii.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 3

ZAWARTOŚĆ

WYKAZ SKRÓTÓW 5 WYKAZ RYSUNKÓW 6 STRESZCZENIE 7 WPROWADZENIE: CELE PRACY 10 STRESZCZENIE OBJĘTYCH TECHNOLOGII 11 ZASTOSOWANIA W MIEJSCU PRACY 15 3.1. Wprowadzenie 15 3.2.

Produkcja 15 3.3. Dostawcy, użytkownicy i użytkownicy 16 3.4. Aplikacje w miejscu pracy 17 KWESTIE PRAWNE 19 4.1. Wprowadzenie: Aktualne prawodawstwo dotyczące adekwatności 19 4.2. Rozporządzenie o ochronie danych 20 4.3. Prawa człowieka 21 4.4. Prawne obowiązki pracowników 23 4.5. Prawo konstruktywnego zwolnienia 23 4.6. Przepisy dotyczące dyskryminacji religijnej 24 4.7.

Własność danych 24 UWAGI ETYCZNE 26 5.1. Wprowadzenie 26 5.2. Bezpieczeństwo 27 5.3. Skuteczność 27 5.4. Prywatność / Godność 27 5.5. Przekonania religijne 28 5.6. Kapitał własny 28 5.7. Świadoma zgoda 28 ZAGROŻENIA/RYZYKA DLA ZDROWIA I BEZPIECZEŃSTWA 30 6.1. Wprowadzenie 30 6.2. Możliwe skutki rakotwórcze 31 6.3. Inne możliwe skutki skórne 32 6.4.

Możliwy wpływ na zastosowanie MRI 32 6.5. Migracja 33 6.6. Wpływ na farmaceutyki 34 KWESTIE BEZPIECZEŃSTWA 35 7.1. Zagadnienia 35 7.2. Rozwiązania 36 WNIOSKI: ZINTEGROWANY PRZEGLĄD PROBLEMÓW ZWIĄZANYCH Z IMPLANTAMI CHIP DLA PRACOWNIKÓW 37 8.1. Ogólne implikacje 37

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 4 PE 614.209

8.2. Kwestie zdrowotne 38 8

.3. Kwestie bezpieczeństwa 38 8.4. Bariery etyczne 39 8.5. Zagadnienia prawne 39 8.6. Wynik ogólny 40 8.7. Rozważania na przyszłość 40 BIBLIOGRAFIA 42

  

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 5

LISTA SKRÓTÓW

CEO CT ECHR UE FDA

Dyrektor generalny Tomografia komputerowa Europejska Konwencja Praw Człowieka Administracja Unii Europejskiej ds. Żywności i Leków RODO Ogólne rozporządzenie o ochronie danych ICT ID ISO MIM MRI Identyfikacja technologii informacyjno-komunikacyjnych Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna Man-in-the-

środkowy Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego PIN Osobisty numer identyfikacyjny RFID Identyfikacja radiowa TFUE Wielka Brytania Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej Wielka Brytania

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 6 PE 614.209

WYKAZ RYSUNKÓW

Rysunek 1: Chip RFID na dłoni (do wagi) 12 Rysunek 2: Elementy systemu RFID i tryb działania 13

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 7

STRESZCZENIE Wstęp W artykule przedstawiono różne zagadnienia związane z możliwością wykorzystania implantów chipowych RFID w miejscu pracy.

Zlecony na tle świadomości rosnącej liczby dobrowolnych zastosowań implantów, pokrótce wyjaśnia technologię chipów RFID; bada aktualne aplikacje; oraz bada kwestie prawne, etyczne, BHP i bezpieczeństwa związane z ich potencjalnym wykorzystaniem w miejscu pracy.

Chipy RFID do wszczepiania technologii składają się z trzech części: układu scalonego, który przechowuje informacje, środka pozyskiwania mocy dla tego obwodu oraz anteny do odbierania i przesyłania sygnałów między tym obwodem a (zewnętrznym) czytnikiem.

Części te są zamknięte w biokompatybilnym materiale (zwykle w formie szkła) w celu wprowadzenia pod skórę. Niektóre wersje chipów, takie jak te wszczepiane zwierzętom, zazwyczaj zawierają powłokę, która najwyraźniej sprzyja wzrostowi komórek wokół chipa.

Chip jest używany w połączeniu z czytnikiem, który emituje sygnał elektromagnetyczny, na który zareaguje każdy chip RFID znajdujący się w jego zasięgu i częstotliwości sygnału. Czerpiąc moc z tego sygnału, chip RFID odpowiada zaszyfrowanym sygnałem, który jest dekodowany przez czytnik. Informacje zawarte w tym sygnale zależą od aplikacji.

Tak więc, w przypadku prostego wszczepionego chipa RFID używanego do identyfikacji, sygnałem może być pewna forma kodu identyfikacyjnego, który jest przetwarzany i analizowany w celu umożliwienia (lub odmowy) dostępu. Bardziej złożone podejścia mogą obejmować uwzględnienie wtórnej formy identyfikacji na chipie, takiej jak zdjęcie użytkownika do analizy biometrycznej,

lub skan siatkówki w podobnych celach. W niektórych zastosowaniach, takich jak zastosowania medyczne, chip może również przenosić informacje o użytkowniku, takie jak notatki medyczne. Stosowanie w miejscu pracy i gdzie indziej Szacunki dotyczące zakresu wykorzystania implantów chipowych RFID we wszystkich zastosowaniach u ludzi wahają się od 2 000 do 10 000 na całym świecie,

chociaż nie ma systematycznego zapisu. Można zasugerować, że ci, którzy dostarczają takie liczby, mają pewien żywotny interes w maksymalizacji swojego profilu. Wydaje się, że prawie wszystkie chipy zostały wszczepione wyłącznie na zasadzie dobrowolności, nie zawsze do zastosowań związanych z pracą.

Wyjątkiem może być meksykańskie Biuro Prokuratora Generalnego, gdzie doniesienia prasowe sugerują, że duża liczba pracowników została zachipowana w ramach systemu kontroli dostępu dla części departamentu (niektóre raporty sugerują również, że miały one również zapobiegać porwaniom). zmierzyć). Z raportów nie wynika, czy było to dobrowolne.

Kwestie prawne Chociaż inne przepisy są istotne, główne wyzwania prawne związane z obowiązkowym stosowaniem chipów RFID w miejscu pracy wydają się wynikać z przepisów dotyczących ochrony danych i praw człowieka. Nawet tam, gdzie stosowanie chipów RFID było naprawdę dobrowolne, przepisy te nadal miałyby zastosowanie, zwłaszcza w odniesieniu do ochrony danych.

W przypadku wniosków dobrowolnych konieczne byłoby zapewnienie, że użycie było rzeczywiście dobrowolne i że nie zaobserwowano żadnych niekorzystnych skutków dla osób, które odmówiły wszczepienia chipa lub aby wywierano na te osoby jakiekolwiek naciski (bezpośrednie lub pośrednie). zaproszony do udziału.

Wątpliwości etyczne Obawy etyczne, które pokrywają się z argumentami prawnymi, wynikają częściowo z art. 1 i 3 Karty praw podstawowych UE odnoszących się do nienaruszalności godności ludzkiej i ciała ludzkiego. Dalsze kwestie etyczne dotyczą kwestii związanych ze zdrowiem i bezpieczeństwem; skuteczność

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 8 PE 614.209

technologia jako bezpieczny system; sprawiedliwość i wybór; oraz (ponownie równolegle z kwestiami prawnymi) względy religijne. Obawy dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa Wyrażono obawy dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa implantów chipowych RFID w czterech głównych obszarach: rakotwórczość; migracja;

interakcje z sygnałami MRI i wpływ na skuteczność farmaceutyczną. Nie przeprowadzono systematycznych badań wpływu na zdrowie u ludzi. Istnieje wiele doniesień o działaniu rakotwórczym, głównie u określonych szczepów myszy. Wydaje się jednak, że prawdopodobnie odzwierciedla to wyjątkową wrażliwość tych gatunków i nie jest trans

-zjawisko gatunkowe. Potencjalne mechanizmy sugerują, że jakiekolwiek podobne efekty u ludzi są mało prawdopodobne (chociaż obecnie niemożliwe jest ich całkowite zdyskontowanie przy obecnym stanie wiedzy). Wydaje się, że badania nad potencjalnymi interakcjami między skanowaniem MRI a implantami chipów wykluczyły jakiekolwiek znaczące efekty,

chociaż lokalne szczegóły na skanie mogą być fizycznie zamaskowane przez chip nałożony na obszar zainteresowania. Ten problem można łatwo przezwyciężyć, wkładając chipy w obszary ciała, w których skanowanie prawdopodobnie nie będzie wymagane. Sugeruje się, że międzygatunkowe różnice w cechach pod-

warstwy skórne sprawiają, że znaczna migracja jest mało prawdopodobna, chociaż nie można tego kategorycznie wykluczyć. Wczesne doniesienia o wszczepionych chipach sugerowały górną część ramienia jako miejsce wstrzyknięcia, chociaż nowsze aplikacje wydają się faworyzować sieć skóry między kciukiem a pierwszym palcem (zazwyczaj lewej ręki u osób z dominacją prawej ręki).

Ma to tę zaletę, że jest stosunkowo nierzucające się w oczy, a być może mniej prawdopodobne jest napotkanie znacznej migracji ze względu na ograniczenia anatomiczne w porównaniu z ramieniem.

Obawy dotyczące wpływu technologii RFID na skuteczność leków wydają się wynikać z proponowanego wykorzystania tagów RFID jako środka bezpieczeństwa do etykietowania opakowań leków. Wymagałoby to zatem skanowania związku w masie.

Jakiekolwiek ryzyko wpływu in vivo na skanowanie związku krążącego w strumieniu krwi podczas krótkiego skanowania w poszukiwaniu chipa RFID byłoby niezwykle ograniczone, ponieważ tylko niewielka część substancji byłaby odsłonięta podczas skanowania. Możliwe problemy z bezpieczeństwem Wydaje się, że obecnie

technologia chipów RFID (która jest zasadniczo podobna do tej stosowanej w kartach kredytowych i podobnych systemach kart inteligentnych) nie jest całkowicie bezpieczna. Obawy dotyczące bezpieczeństwa obejmują podsłuchiwanie; klonowanie; wyłączenie; i nieautoryzowana modyfikacja tagów. Chociaż od czasu ich początkowego rozwoju było wiele programów promowanych w celu zwiększenia ich bezpieczeństwa,

zwykle z jakąś formą szyfrowania, z literatury wynika, że ​​każdy pomysł jest szybko śledzony przez innych badaczy zgłaszających jakiś sposób naruszenia proponowanego środka bezpieczeństwa. Tematy ogólne Jednym ze zintegrowanych tematów dotyczących wykorzystania chipów RFID w miejscu pracy wydaje się być kwestia praw człowieka;

obejmujące nienaruszalność ciała ludzkiego i prawo jednostki do prywatności. Wydaje się, że kwestie te odzwierciedlają zarówno kwestie etyczne, jak i obowiązujące obecnie przepisy prawne chroniące te prawa. Wydawałoby się, że środki prawne mające na celu ograniczenie tych praw, aby umożliwić obowiązkowe implanty chipów RFID w miejscu pracy,

musiałyby odzwierciedlać nadrzędne żądania, być może ze względu na bezpieczeństwo narodowe, wystarczające do uzasadnienia unieważnienia tych przepisów. W ramach tego prawie na pewno konieczne byłoby wykazanie, że nie ma skutecznej alternatywy dla ich stosowania.

Dowody na to, że technologia RFID jest niepewna, mogą być postrzegane jako podważające argumenty za takim rozwojem, przynajmniej w chwili obecnej.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 9

Jednak nawet gdyby takie wyzwania technologiczne były do ​​pokonania,

należy uznać, że stosowanie takich implantów budzi silne sprzeciwy (w tym obawy religijne) i każdy przymus musiałby w takich okolicznościach przewidywać odpowiednie zwolnienia. Biorąc pod uwagę takie wyzwania, chyba że istnieje przytłaczająca potrzeba lub zapotrzebowanie na wszczepialne chipy RFID w miejscu pracy,

wtedy przyjęcie gry w oczekiwanie wydaje się być preferowaną opcją. W przypadku, gdy użycie implantu jest dobrowolne (jak ma to miejsce obecnie), wówczas względy prawne w odniesieniu do ochrony danych nadal mają zastosowanie w odniesieniu do wszelkich informacji, które mogą być gromadzone przez systemy rejestrowania danych w ramach takiego korzystania w odniesieniu do dostępu, wzorców użytkowania itp.

Sugerowano również, że pożądany jest pewien stopień regulacji ich implantacji, niezależnie od tego, czy implantacja jest dobrowolna, czy obowiązkowa.

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 10 PE 614.209

WPROWADZENIE: CELE PRACY W artykule przedstawiono różne zagadnienia związane z możliwością wykorzystania implantów chipowych RFID w miejscu pracy. Artykuł dotyczy w szczególności: • Obecnego stanu rzeczy w zakresie stosowania implantów chipowych do identyfikacji radiowej (RFID) dla pracowników,

badając zaangażowaną technologię (Podsumowanie zaangażowanej technologii, rozdział 2); oraz bieżące i planowane przypadki korzystania z miejsca pracy (Workplace Uses, Rozdział 3). • Kwestie związane ze stosowaniem implantów chipowych dla pracowników: o Kwestie prawne (Rozdział 4). o Względy etyczne (Rozdział 5). o Zagrożenia/ryzyka dla zdrowia i bezpieczeństwa (Rozdział 6).

o Kwestie bezpieczeństwa (Rozdział 7). Końcowy rozdział następnie łączy te różne wątki w zintegrowaną narrację (rozdział 8). Chociaż zidentyfikowano szereg obszernych przeglądów dotyczących RFID i implantów, często nie są one specyficzne dla implantów RFID ani zwykle nie odnoszą się do ich zastosowania w miejscu pracy. Na przykład,

Sade (2007) pisze o RFID w kontekście medycznym w rozwiązywaniu problemów etycznych (gdzie korzyści medyczne dodają kolejną warstwę złożoności, którą należy wziąć pod uwagę), podczas gdy Hildebrandt i Anrig (2012) piszą o kwestiach etycznych związanych z technologiami informacyjno-komunikacyjnymi (ICT). ) ogólnie implanty, a nie tylko RFID.

W niniejszym artykule wyodrębniono kwestie z tych komentarzy, które dotyczą wszczepiania RFID w kontekście miejsca pracy. Wszczepialne chipy RFID mogą być pasywne – zaprojektowane jako „tylko do odczytu” – lub aktywne, gdzie dane mogą być przechowywane na chipie, a urządzenie ma możliwość „odczytu i zapisu”.

Chociaż dostępne są również chipy przesyłające sygnał (umożliwiające wykorzystanie ich w aplikacjach śledzących), wymagania dotyczące zasilania dla takich urządzeń oznaczają, że muszą one mieć większy rozmiar (aby zawierać baterię zdolną do przechowywania i zapewniania niezbędnej mocy) lub potrzebować podłączyć do oddzielnego źródła zasilania.

Oba te czynniki ograniczają możliwość ich łatwego użycia jako wszczepianych urządzeń. W niniejszym artykule rozważane są tylko urządzenia pasywne, chociaż wiele rozważań dotyczących ich wykorzystania będzie dotyczyć również urządzeń aktywnych.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 11

 PODSUMOWANIE ZAANGAŻOWANYCH TECHNOLOGII

NAJWAŻNIEJSZE USTALENIA • Chipy RFID występują w formie pasywnej i aktywnej, przy czym forma pasywna jest głównie omówiona w tym artykule. • Chipy pasywne są „tylko do odczytu”, dzięki czemu informacje na nich przechowywane są dostępne dla odpowiedniego czytnika. Aktywne chipy to „odczyt i zapis”, co pozwala na zapisywanie dodatkowych informacji na chipie na miejscu.

• Pierwsze wszczepialne chipy RFID dla ludzi zostały opatentowane około 1997 roku. • Biokompatybilność chipów RFID jest objęta częściami normy ISO 10993. • Chip RFID zawiera antenę, urządzenie magazynujące energię i układ scalony. • Systemy chipowe RFID wymagają chipa, czytnika oraz sieci i/lub komputera.

W tym rozdziale pokrótce omówiono (i wyjaśniono) podstawową formę i funkcję wszczepialnych chipów RFID. Określony rodzaj chipa jest znany jako pasywny RFID (tylko do odczytu), w przeciwieństwie do bardziej wyrafinowanych „aktywnych” urządzeń, które mogą mieć dodatkowe dane dodane do nich na miejscu lub mogą przesyłać sygnał śledzenia (Sade, 2007). Jak już wspomniano,

artykuł ten odnosi się przede wszystkim do wersji pasywnych, ponieważ są one używane w istniejących aplikacjach w miejscu pracy. W stosownych przypadkach pokrótce rozważono jednak zastosowanie aktywnych chipów RFID. Zasady inżynieryjne leżące u podstaw obecnej technologii RFID zostały po raz pierwszy przedstawione w 1948 r. (Stockman, 1948). Jednak pierwszy patent na wykorzystanie

wszczepione chipy RFID zostały przyznane dopiero w lipcu 1997 roku jako „urządzenie do śledzenia i odzyskiwania ludzi”1. Urządzenie „wszczepialne do strzykawki” przeznaczone do użytku przez zwierzęta zostało opatentowane kilka lat wcześniej, w 1993 roku2.

Opatentowane urządzenie miało służyć jako zabezpieczenie przed porwaniem oraz ułatwienie szybkiego postępowania medycznego w przypadku ostrej choroby, np. zawału serca. W 2004 roku mikrochip wszczepialny dla człowieka, zwany VeriChip®, został zatwierdzony przez FDA jako urządzenie medyczne. Jak również ich wykorzystanie do znakowania zwierząt i ludzi,

Chipy RFID są wykorzystywane w wielu różnych zastosowaniach, od kontroli paszportów po zarządzanie odpadami toksycznymi i medycznymi (Roberts, 2006). Chip składa się z trzech części: układu scalonego, źródła zasilania z czytnika oraz anteny do odbierania i przesyłania sygnałów z czytnika. Do użytku przez ludzi (i zwierzęta),

muszą one być zamknięte w biokompatybilnym materiale (zwykle w formie szkła). Urządzenia niewszczepialne stosowane w zastosowaniach komercyjnych lub zastosowaniach na zwierzętach mogą być kapsułkowane w polimerach, które nie nadają się do implantacji u ludzi. Materiał chipa w kontakcie z tkanką ludzką nie może szkodzić,

rozpalić lub zmienić skład tej tkanki. Należy unikać niepożądanych efektów miejscowych lub systemowych w organizmie człowieka. Co więcej, stabilność chemiczna opakowania hermetyzującego jest niezbędna, z dobrą odpornością na ataki z surowego środowiska wewnętrznego. Wewnątrz ludzkiego ciała hydrolityczny,

Zachodzą mechanizmy oksydacyjne i enzymatyczne, które mogą modyfikować strukturę chemiczną polimerów, prowadząc do biodegradacji (Donaldson, 1976). Szkło i ceramika mogą wytrzymywać długie okresy odporności na wnikanie gazu lub cieczy (definiowane jako przepuszczalność), trwające od miesięcy do kilkudziesięciu lat, w zależności od grubości materiału.

1 Osobisty system śledzenia i odzyskiwania US 5629678 A 2 Transponder identyfikacyjny do wszczepiania strzykawki. US 5211129 A

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 12 PE 614.209

Ocena biokompatybilności wszczepionych wyrobów medycznych jest objęta normą ISO 10993 z wymaganymi szeroko zakrojonymi testami in vitro i in vivo. Badania obejmują cytotoksyczność, uczulenie, podrażnienie, reaktywność śródskórną, ostrą toksyczność ogólnoustrojową lub pirogenność, toksyczność podprzewlekłą, genotoksyczność, implantację, toksyczność przewlekłą i rakotwórczość,

w zależności od klasy rozważanych wyrobów medycznych. Wszczepialne chipy RFID zostałyby objęte odpowiednimi częściami tego standardu. Jak wspomniano powyżej, niektóre wersje wszczepialnych chipów RFID zawierają powłokę na części szklanej osłony. Różne konta przedstawiają to jako warstwę antypoślizgową, aby zmniejszyć/zapobiegać migracji wiórów,

lub jako powłoka zachęcająca do „przyswajania” do tkanki łącznej organizmu poprzez wspieranie wzrostu komórek. Alternatywnie, wersje bez takiej powłoki można uważać za zmniejszające stopień asymilacji w tkankach organizmu, a zatem ułatwiające późniejsze usuwanie chipa, jeśli okaże się to konieczne. Jednakże,

z tego wynika, że ​​będą one bardziej podatne na migrację, o ile jest to możliwe (patrz rozdział 6). Rysunek 1 przedstawia przykład wszczepialnego szklanego chipa RFID.

Rysunek 1: Chip RFID na dłoni (do wagi)

Źródło: zdjęcia chipa dzięki uprzejmości Three Square Market, River Falls, Wisconsin

Chipy RFID są używane jako część systemu, który składa się z czterech części składowych: • Chip RFID (znany również jako tag) przechowuje informacje o osobie, której chip jest chipem, i wysyła te informacje z powrotem do czytnika, gdy wysyłany jest sygnał o właściwej częstotliwości do chipa przez czytnik RFID w celu przesłuchania. Ponieważ jest to NADAJNIK i ODPOWIEDŹ,

Chipy RFID są klasyfikowane jako „transpondery”. Jak wspomniano powyżej, istnieją dwie główne kategorie chipów. Chip pasywny pobiera energię elektryczną z fal elektromagnetycznych emitowanych przez czytnik RFID. Aktywny chip ma własną baterię, która ogranicza jego żywotność i dodaje dodatkowe elementy, które mają być zawarte w urządzeniu.

Oba typy chipów mają własną antenę (lub cewkę). • Czytnik RFID to urządzenie, które emituje sygnał elektromagnetyczny, na który zareaguje dowolny chip RFID znajdujący się w zasięgu i działający na tej samej częstotliwości. Czerpiąc moc z tego sygnału, chip RFID odpowie zaszyfrowanym sygnałem.

Czytnik RFID odkoduje to i przekaże powstałe informacje do sieci. • Sieć pobiera odszyfrowane informacje z czytnika i przesyła je do komputera w celu przetworzenia. Czasami zamiast sieci używany jest prosty interfejs między komputerem a czytnikiem.

• Komputer (zwany również hostem lub kontrolerem) steruje czytnikiem RFID za pomocą oprogramowania sterującego. Przetwarza informacje otrzymane z sieci, aby umożliwić operatorowi podjęcie decyzji. Rodzaj przesyłanych informacji zależy od aplikacji. Tak więc w przypadku prostego wszczepionego chipa RFID służącego do identyfikacji,

może to być jakaś forma kodu identyfikacyjnego, który jest przetwarzany i analizowany w celu umożliwienia (lub odmowy) dostępu do obszaru lub instalacji. Bardziej złożone urządzenia mogą zawierać wtórną formę identyfikacji na chipie. Na przykład przyjmuje się, że zdjęcie osoby noszącej,

lub można dołączyć skan siatkówki, który umożliwiłby wykorzystanie identyfikacji twarzy lub biometrycznej w celu zwiększenia bezpieczeństwa.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 13

Należy pamiętać, że czytnik RFID, sieć i komputer mogą fizycznie stanowić pojedyncze urządzenie, a „operator” może być funkcją zautomatyzowaną.

Rysunek 2 ilustruje taki system w formie schematycznej. Wskazówki dotyczące podstawowej obsługi systemu chipowego dostarczają Hassan i in. (2015), którzy podsumowali podstawowe działania systemu RFID (odnosząc się do tagów, a nie chipów): • Tag wchodzi w pole RF czytnika. • Sygnał RF zasila tag. • Znacznik przesyła swoje dane.

• Czytnik przechwytuje dane. • Czytnik przesyła dane do komputera. • Komputer wysyła dane do czytnika. • (Czytnik przesyła dane do tagu) – Nie w urządzeniu pasywnym. Nie wszystkie systemy muszą zawierać wszystkie te kroki. Na przykład,

nie ma konieczności zwracania danych do chipa w czysto pasywnym urządzeniu (chociaż niektóre pasywne systemy zawierają taki mechanizm w ramach procedur szyfrowania bezpieczeństwa). Identyfikator i inne cechy (czas, lokalizacja itp.) mogą być następnie przechowywane na komputerze w celu późniejszego wykorzystania i analizy.

Rysunek 2: Elementy systemu RFID i tryb działania

Źródło: Marc Desmulliez i Richard Graveling

Chipy mogą zawierać dodatkowe informacje, które można następnie odczytać bezpośrednio, bez konieczności korzystania z innych urządzeń.

Stanowi to podstawę dla szeregu zastosowań medycznych, w których informacje medyczne dotyczące „użytkownika” są zawarte na chipie, aby uniknąć konieczności przeszukiwania systemu komputerowego. Chociaż nie jest to konieczne do zrozumienia tej podstawowej funkcjonalności, chipy i czytniki RFID używane do implantacji wykorzystują to, co jest znane jako prawie

sprzężenie pola (zwane również sprzężeniem indukcyjnym magnetycznym), w którym czytnik generuje pole magnetyczne. Każde urządzenie przechodzące w pobliżu tego pola magnetycznego, takie jak chip RFID, wytworzy napięcie, które może naładować kondensator w chipie. To przechowuje wystarczającą ilość energii do zasilania integralnego półprzewodnika w chipie.

Po włączeniu zasilania dane identyfikacyjne, które przechowuje, są

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 14 PE 614.209

następnie przekazywane przez cewkę chipa, która wytwarza własne pole magnetyczne. Powoduje to zakłócenia w polu magnetycznym czytnika, które czytnik wykryje i zdekoduje.

Informacje reprezentowane przez odkodowany sygnał zostały zatem bezprzewodowo przesłane z chipa do czytnika. Chociaż ogólnie przedstawiana w kontekście systemów identyfikacyjnych, wymagających trzymania chipa blisko czytnika, istnieje technologia umożliwiająca instalowanie bardziej wydajnych czytników/nadajników.

Według Singha i in. (2017) zasięg odczytu pasywnych chipów wynosi do około 40 stóp (~12 metrów), chociaż prawdopodobnie mniejszy rozmiar chipa używanego do celów implantacji znacznie ograniczy ten zakres, zwiększając zasięg odczytu chipa wymaga użycia w nim większej anteny.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 15

 ZASTOSOWANIA W MIEJSCU PRACY

NAJWAŻNIEJSZE USTALENIA • Szacunki liczby wszczepianych chipów na całym świecie wahają się od 3 000 do 10 000. • Do chwili obecnej, chociaż niektóre firmy przyjęły tę technologię, wydaje się, że jest to ograniczone do bardzo małej (ale dobrze nagłośnionej) liczby, prawie wszystkich z których udostępniają je na zasadzie czysto dobrowolnej.

• Większość użytkowników wydaje się być osobami prywatnymi, które robią to „dla wygody” (np. w celu odblokowania drzwi) lub korzystania z technologii. • Pod względem użyteczności, najbardziej znaczącym przyjęciem wydaje się być zastosowanie szwedzkiego przewoźnika kolejowego SJ, który umożliwia użytkownikom korzystanie z chipa w celu weryfikacji szczegółów biletów.

• W kontekście miejsca pracy wydaje się, że najbardziej znaczącym zgłoszeniem jest zastosowanie meksykańskiego prokuratora generalnego, w którym doniesienia prasowe wskazują na użycie chipów RFID w ramach wzmocnionego dostępu do zabezpieczeń. Nie wiadomo, czy to użycie było dobrowolne.

3.1.

Wprowadzenie W tym rozdziale omówiono: • Obecne i poprzednie zastosowania w miejscu pracy. • Obecny zakres wykorzystania miejsca pracy. • Obecni i poprzedni użytkownicy miejsca pracy. W prasie i innych doniesieniach w Internecie zidentyfikowano szereg zastosowań implantów chipowych RFID. Z tych,

zidentyfikowano kontakty i zwrócono się o szczegóły dotyczące przyjętych dat, rodzaju zastosowanych chipów, liczby wszczepionych pracowników, do czego chipy były używane, spostrzeżeń dotyczących ich użycia, kontrowersji i wyciągniętych wniosków. Zebrano również opinie na temat postrzegania i świadomości zagadnień takich jak zdrowie i bezpieczeństwo.

Wyszukiwania miały na celu zidentyfikowanie producentów chipów RFID, dostawców chipów dla innych, organizacji, które można by uznać za użytkowników technologii chipów RFID oraz użytkowników (osób z włożonymi chipami). Jako kolejny kanał poszukiwano informacji od użytkowników zwierząt (weterynarzy) na temat źródła ich czipów,

w alternatywnym podejściu do identyfikacji producentów chipów.

3.2. Produkcja Wiele wczesnych raportów dotyczących wykorzystania chipów RFID przez ludzi odnosiło się do popularnego źródła produkcyjnego, VeriChip®. Uważa się, że jest pierwszą organizacją, która uzyskała aprobatę Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) na stosowanie ich chipa u ludzi,

VeriChip® został wyprodukowany przez VeriMed (część PositiveID), ale w 2010 roku PositiveID zaprzestało sprzedaży VeriChip® najwyraźniej z powodu „słabej akceptacji”3. Partner mniejszościowy (Digital Angel) kontynuował sprzedaż chipów RFID. Jednak po połączeniu z Veriteq przestali również sprzedawać urządzenia do implantacji u ludzi. W UK,

Chipy RFID do użytku dla zwierząt są dostarczane przez PETtrac, który świadczy również usługę identyfikacji zwierząt towarzyszących w celu śledzenia. PETtrac jest częścią AVID ID Systems Inc, która produkuje i dostarcza te urządzenia w Ameryce Północnej, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii. Zapytania za pośrednictwem ich bazy w Wielkiej Brytanii wykazały, że zgodnie z instrukcjami ich rodzica w USA

3 http://www.implantable-device.com/2011/12/30/verimeds-human-implantable-verichip-patient-rfid/

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 16 PE 614.209

firmy, nie zatwierdzają swoich produktów do użytku przez ludzi. Żaden inny producent chipsów zwierzęcych nie został zidentyfikowany.

Zapytania firmy Three Square Market z siedzibą w USA, która promuje stosowanie technologii RFID (w tym implantów RFID), wskazują, że dostarczane przez nią chipy RFID są produkowane przez firmę Cybernise. Nie było możliwe namierzenie tej firmy z siedzibą w USA, która wydaje się nie mieć żadnego profilu internetowego, w celu uzyskania dalszych informacji.

Jedno ze źródeł4 sugeruje, że Biohax (patrz poniżej) kupuje rzeczywisty chip jako urządzenie dostępne na rynku, dodaje antenę i umieszcza je w szklanym cylindrze. Nie byliśmy jednak w stanie tego potwierdzić, ponieważ firma jest obecnie objęta umowami o poufności ze swoim dostawcą.

Nie zidentyfikowano żadnych dalszych informacji dotyczących produkcji chipów RFID do użytku przez ludzi.

3.3. Dostawców, użytkowników i użytkowników Rynek trzech kwadratów można uważać za dostawców i użytkowników. Wśród pracowników znajdują się również osoby noszące. W rozmowach telefonicznych Prezydent wskazywał, że są to względni nowicjusze w terenie,

przyjęli tę technologię dopiero w tym roku. Uważają, że ich głównym zainteresowaniem są zastosowania, do których można wykorzystać chipy lub tagi RFID – które wykraczają poza ich zastosowanie w ludzkich implantach – i opracowują przede wszystkim zastosowania RFID, które obejmują zastosowania wszczepione i nieimplantowane.

Prezydent szacuje, że dobrowolnie wszczepili około 1000 osób (chociaż oferują również chip w postaci opaski na rękę) i uznał, że liczba około 5000 na całym świecie jest rozsądnym szacunkiem. Nie wiedział o żadnych doniesieniach o niepożądanych reakcjach na te implanty, co wskazuje, że miał je osobiście.

Uważał wszczepiony chip za „zauważalny”, chociaż generalnie pozostawał niezauważony, chyba że zwrócono na niego szczególną uwagę. Prezes Rynku Trzech Kwadratów przyznał, że istnieją obecnie problemy związane z bezpieczeństwem technologii, co oznacza, że ​​obecne aplikacje mogą być podatne na ataki,

ale wskazał, że jego zdaniem rozwiązania tej luki są stosunkowo bliskie. Wskazał, że rozumie, iż wymaganie od pracowników otrzymania wszczepionego urządzenia jest niezgodne z obowiązującym prawem Stanów Zjednoczonych. W ostatnim, niezwiązanym z pracą rozwoju zainteresowania,

Uważa się, że szwedzka spółka kolejowa SJ testuje system, w którym podróżni mogą używać chipa do „przechowywania” biletu kolejowego. Szczegóły ich biletu są przechowywane w systemie biletowym SJ, a ich kod chipowy zawiera łącze do tych danych5. Jednakże,

SJ nie oferują samodzielnego wykonywania implantów, ale udostępniają bilet dla tych, którzy mają już wszczepiony chip RFID. Według doniesień prasowych sugeruje się, że około 2000 osób w Szwecji ma już implant chipowy. Liczba 2000 została powtórzona przez dyrektora generalnego drugiej firmy Biohax (z siedzibą w Szwecji),

którzy również dostarczają i używają chipów RFID. Dyrektor generalny, sam go noszący, wskazał, że był pierwszym użytkownikiem technologii, który osobiście miał implant chipowy w 1996 roku. pracodawca. Spotykać się z kimś,

dyrektor generalny Biohax nie ma żadnych wskazań, aby jakikolwiek pracodawca przekonywał lub zmuszał pracownika do wszczepienia implantu. Był zdecydowanie przeciwko temu, ponieważ stanowiło to naruszenie integralności osobistej. Wskazał również, że byłoby to nielegalne w Szwecji. Oprócz bycia osobiście odpowiedzialnym za implantacje usunął cztery chipy,

z których dwa były w nim samym (kiedyś eksperymentował z alternatywnymi miejscami na ciele).

                                           4 https://www.nanalyze.com/2017/08/who-makes-rfid-chip-implants-humans/ 5 http://www.independent.co.uk/travel/news-and-advice/sj- bilety-na-kolejowe-implant-rczny-microchip-biometricsweden-a7793641.html

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 17

Wskazał, że dwa pozostałe zostały usunięte z powodów osobistych i że nic nie wskazuje na niepożądane skutki implantacji. Jednakże,

był bardzo świadomy, że sam proces implantacji niesie ze sobą potencjalne zagrożenia dla zdrowia i zdecydowanie opowiadał się za regulacją/certyfikacją tego procesu, aby zapewnić, że jest on przeprowadzany w odpowiednich warunkach aseptycznych.

Był świadomy niektórych zgłoszonych problemów zdrowotnych (u myszy), chociaż nie był zaniepokojony, ponieważ uważał, że nie dotyczą one ludzi i mogą być odzwierciedleniem rodzaju użytego (powlekanego) chipa.

W kwestii migracji zdawał sobie sprawę, że chipy mogą pozostać ruchome przez pewien czas (w ten sposób mogą zostać wyrównane z innymi strukturami ciała), ale nie był świadomy jakiejkolwiek poważniejszej migracji. Jeśli chodzi o bezpieczeństwo, dyrektor generalny Biohax przyznał również, że technologia jest podatna na włamania lub inne zakłócenia.

Wskazał, że zawsze stosował drugorzędną formę zabezpieczenia, taką jak osobisty numer identyfikacyjny (PIN), gdy stanowiło to problem, chociaż w przypadku zastosowań niekrytycznych (takich jak dostęp do siłowni) nie miało to zastosowania. Kolejnym dostawcą jest organizacja Dangerous Things,

którzy dostarczają zestaw RFID do samodzielnego podawania (w tym strzykawkę do wstrzykiwania) przez Internet6. Dzięki temu każdy niedoszły użytkownik może uzyskać dostęp do technologii i samodzielnie wykonać wstrzyknięcie.

3.4.

Zastosowania w miejscu pracy Wyszukiwanie w literaturze przykładów zastosowań w miejscu pracy często prowadzi do pogłosek lub opisów spraw w miejscu pracy bez żadnych nazw ani szczegółów. Poniżej przykładowe przypadki zidentyfikowane w literaturze,

z pewnymi dostępnymi szczegółami: • Meksykański departament prawny – Foster i Jaeger (2007) cytują twierdzenie, że „prokuratorowi generalnemu Meksyku i 18 jego pracownikom wszczepiono chipy umożliwiające im dostęp do pewnych obszarów o wysokim poziomie bezpieczeństwa”.

Wydaje się to być zmniejszeniem w porównaniu z wcześniejszymi doniesieniami, że 160 pracowników otrzymało takie implanty, a być może więcej w przyszłości. Żaden raport nie dokumentuje, czy był to program dobrowolny, czy nie, chociaż wskazania, że ​​chipy były wymagane, aby personel mógł wejść do nowego centrum informacji o zwalczaniu przestępczości, sugeruje pewien stopień przymusu7.

Roberts (2006) również zgłasza tę aplikację, stwierdzając, że miała ona służyć jako środek kontroli porwania, a także służyła do celów dostępu. • CityWatcher.com – Dwóm pracownikom wszczepiono chip RFID w celu zwiększenia poziomu bezpieczeństwa w ich organizacji.

Łatwość integracji z ich obecnym systemem została opisana jako atrakcyjna jakość. Jednak podatność hakerów została później zidentyfikowana i udostępniona CityWatchers, którzy poinformowali, że nie byli świadomi tej luki8. • EpicCenter — na początku stycznia 2015 r. implantowano około 150 pracownikom.

Celem tego było umożliwienie dostępu przez bezpieczne drzwi, a główną korzyścią była wygoda. Nie opisano kontrowersji9. • Belgijska firma marketingowa NewFusion „oferuje” swoim pracownikom chipy. „Czipy zawierają dane osobowe i zapewniają dostęp do systemów informatycznych i centrali firmy

, zastępując dotychczasowe dowody osobiste”. Z raportu nie wynika, ile osób przyjęło ofertę10. 6 https://dangerousthings.com/shop/xnti/ 7 http://www.nbcnews.com/id/5439055/ns/technology_and_science-tech_and_gadgets/t/microchips-implantedmexican-official/#.WlSe5mdLFsc 8 http:// www.wnd.

com/2006/02/34751/ 9 http://www.bbc.co.uk/news/technology-31042477 10 http://www.dailymail.co.uk/sciencetech/article-4203148/Company-offers-RFID -microchip-implants-replace-IDcards.html

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 18 PE 614.209

Szacunki dotyczące liczby stosowanych implantów są bardzo zróżnicowane i nie są dostępne w żadnym akredytowanym źródle. Źródła sugerują od 2 000 do 10 000. Oprócz liczb wskazanych przez dostawców podczas wywiadów telefonicznych obejmują one: • „Do tej pory około 3000 osób w Szwecji posiada mikrochip”. (2017)11. • „Pomimo ograniczonych zastosowań,

Producent ludzkich implantów chipowych Dangerous Things powiedział AFP, że obecnie na całym świecie jest około 10 000 „cyborgów” – czyli ludzi z cyfrowymi chipami. (2015)12. • „około 2000 osób wstrzyknięto już ludziom implanty RFID” (2017)13.

                                           11 http://www.dailymail.co.

uk/sciencetech/article-4876326/3-000-Swedish-commuters-using-microchips-travelcards.html#ixzz4sXaLONRl 12 http://www.nowtheendbegins.com/over-10000-people-have-now-received-a- permanent-human-rfidmicrochip-implant/ 13 https://www.nanalyze.com/2017/08/who-makes-rfid-chip-implants-humans/

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 19

ZAGADNIENIA PRAWNE

NAJWAŻNIEJSZE USTALENIA • Chociaż inne przepisy są istotne, wydaje się, że główne wyzwania prawne związane z obowiązkowym stosowaniem chipów RFID w miejscu pracy wynikają z przepisów dotyczących ochrony danych i praw człowieka. • Ochrona danych obejmowałaby bieżące i późniejsze korzystanie z danych uzyskanych dzięki wykorzystaniu chipa.

• Względy praw człowieka wynikają w szczególności z art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka („EKPC”), który gwarantuje prawo pracownika do poszanowania jego życia prywatnego i rodzinnego.

• Wydaje się, że technologia ta wywołuje znaczący sprzeciw na tle religijnym wśród niektórych partii, co może prowadzić do problemów związanych z ustawodawstwem dotyczącym dyskryminacji religijnej.

4.1. Wprowadzenie: Obowiązujące prawodawstwo dotyczące adekwatności Na poziomie UE nie ma konkretnego, dostosowanego i/lub kompleksowego ustawodawstwa, orzecznictwa lub systemu regulacyjnego zakazującego,

ograniczanie lub kontrolowanie korzystania z implantów mikroczipowych przez pracodawców. Jedynym jak do tej pory postępem w dziedzinie regulacji UE w tym zakresie jest Dyrektywa w sprawie aktywnych implantowanych wyrobów medycznych z 1990 r.14 (z późniejszymi zmianami)15. Nie określa to jednak, w jaki sposób pracodawcy powinni wykorzystywać mikroczipy w miejscu pracy, ale po prostu harmonizuje ich stosowanie,

procedury kontrolne i aspekty bezpieczeństwa wszczepialnych mikroczipów w kontekście medycznym i sektorze w całej UE. Z oczywistych powodów jest to w dużej mierze nieistotne dla kwestii praktyk w miejscu pracy, chociaż niektóre z poruszanych kwestii mogą mieć znaczenie w kontekście miejsca pracy. Takie jak,

to, czy pracodawcy mają prawo zmusić swoich pracowników do zaakceptowania takich implantów, jest kwestią, która jest regulowana ogólnymi zasadami i przepisami prawa pracy UE i prawami człowieka, a także prawem krajowym każdego z państw członkowskich UE ( "Kraje członkowskie").

Istnieje sześć głównych obszarów prawa pracy, które będą stosowane, gdy pracodawca wymaga od pracownika wszczepienia mikroczipa w celu monitorowania działalności lub lokalizacji swoich pracowników. Jest prawdopodobne, że nawet jeśli jest używany tylko dobrowolnie do „prostych” zastosowań, takich jak uzyskiwanie dostępu do budynku,

istnieje możliwość zarejestrowania i przechowywania osoby w budynku do wykorzystania w przyszłości. Sześć obszarów to: • Regulacja ochrony danych. • Prawa człowieka pracowników zgodnie z art. 8 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka („EKPC”), który gwarantuje prawo pracownika do poszanowania jego życia prywatnego i rodzinnego.

• Obowiązki prawne pracownika dotyczące przestrzegania rozsądnych instrukcji i poleceń pracodawcy, tj. przystępowania do wniosków o mikroczipy. • Prawo konstruktywnego zwolnienia.

14 Dyrektywa Rady 90/385/EWG z dnia 20 czerwca 1990 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do wyrobów medycznych aktywnego osadzania, Dz.U. nr L 189 z dnia 20 lipca 1990 r.

15 Dyrektywa 2007/47/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 września 2007 r. zmieniająca dyrektywę Rady 90/385/EWG w sprawie zbliżenia ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do aktywnych wyrobów medycznych do implantacji,

Dyrektywa Rady 93/42/EWG dotycząca wyrobów medycznych oraz dyrektywa 98/8/WE dotycząca wprowadzania do obrotu produktów biobójczych.

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 20 PE 614.209

• Przepisy dotyczące dyskryminacji religijnej, m.in.

gdy wszczepienie mikroczipa pod skórę pracownika lub gdzieś w lub na ciele pracownika nie jest zgodne z jego przekonaniami religijnymi lub stanowi fundamentalne naruszenie tej religii. • Przepisy prawne regulujące własność i dalsze korzystanie z mikroczipa oraz danych przechowywanych na chipie po rozwiązaniu stosunku pracy

. Jak wspomniano powyżej, wiele z tych kwestii ma zastosowanie niezależnie od tego, czy implanty są dobrowolne, czy obowiązkowe.

4.2. Rozporządzenie o ochronie danych W odniesieniu do potencjalnej odpowiedzialności pracodawcy w przypadku przepisów o ochronie danych, przepisy te mają na celu przede wszystkim zapewnienie, że pracownicy dobrowolnie wyrazili zgodę na zbieranie danych,

utrzymywania i przetwarzania wszelkich danych osobowych lub wrażliwych danych osobowych na ich temat. Ponieważ mikroprocesor obejmuje gromadzenie, przechowywanie i przetwarzanie takich danych, stosuje się przepisy dotyczące ochrony danych. czy faktyczna implantacja jest dobrowolna czy obowiązkowa,

należy wziąć pod uwagę cele, do których mogą zostać wykorzystane wszelkie informacje zebrane w wyniku ich implantacji. Rozporządzenie o ochronie danych to jeden z obszarów, w którym UE ma wyłączne prawo stanowienia prawa na mocy art. 16 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE).

Ogólne rozporządzenie o ochronie danych UE („RODO”)16, które wejdzie w życie w maju 2018 r., wymaga bardzo wysokiego standardu zgody pracowników, która musi być wyrażona w drodze wyraźnej akcji afirmatywnej, ustanawiając dobrowolne, konkretne, świadome i jednoznaczne wskazanie zgoda pracownika na przetwarzanie danych osobowych17.

Jeżeli pracodawca chce wykorzystać dane osobowe do nowych lub innych celów, musi zaktualizować informację o polityce prywatności i uzyskać nową zgodę, jeśli opiera się na zgodzie w celu uzasadnienia przetwarzania danych osobowych18.

Pracodawca powołujący się na zgodę na przetwarzanie danych osobowych swoich pracowników musi spełnić następujące wymogi wynikające z RODO19: • Zgoda musi być konkretna i świadoma, w tym informacja o prawie do wycofania zgody. • Zgoda musi być dobrowolna.

• Zgoda musi być jednoznaczna i przybrać formę akcji potwierdzającej lub oświadczenia. • W przypadku niektórych rodzajów przetwarzania danych osobowych zgoda musi być wyraźna. • Gdy zgoda jest wyrażona w dokumencie, który dotyczy również innych spraw, wniosek o wyrażenie zgody musi być: o Przedstawiony w sposób wyraźnie odróżniający się od innych spraw

. o W zrozumiałej i łatwo dostępnej formie. o W jasnym i prostym języku. Każde nieprzestrzeganie tych wymagań byłoby równoznaczne z naruszeniem prawa, umożliwiając pracownikowi dochodzenie odszkodowania. Jak wspomniano powyżej, nawet jeśli sama implantacja jest dobrowolna,

zastosowania tego chipa w miejscu pracy mogą stwarzać problemy z ochroną danych, jeśli korzystanie z tego chipa:

16 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/ WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) 17 RODO art. 7.

1 18 Zob. art. 13 ust. 3 RODO. 19 Zob. RODO, art. 4(11), 7, 9, 49 oraz motywy 32, 33 i 50.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 21

zarejestrowane w jakiś sposób przez pracodawcę. Podobne względy będą miały zastosowanie również w przypadku zastosowań poza miejscem pracy, takich jak klub czy gimnazjum.

Poszczególny pracownik jest nadal zobowiązany do wyrażenia świadomej zgody w odniesieniu do wykorzystania wszelkich informacji przez pracodawcę, w tym przekazywania ich stronom trzecim; a pracodawca nadal musi przestrzegać każdego z wymogów wynikających z RODO.

4.3.

Prawa człowieka Prawa człowieka pracowników na mocy art. 8 EKPC (który mówi, że „każdy ma prawo do poszanowania swojego życia prywatnego i rodzinnego, swojego domu i swojej korespondencji”) zostaną objęte mikroprocesorem w miejscu pracy.

Istotną kwestią do rozstrzygnięcia w tym kontekście jest to, czy (nawet w przypadku, gdy pierwotny implant jest dobrowolny) mikroczip pracowników i wynikające z tego rejestrowanie danych dotyczących korzystania z tego chipa stanowiłoby gromadzenie danych osobowych pracownika.

Należałoby rozstrzygnąć, czy stanowiło to ingerencję w jego/jej „życie prywatne”, ponieważ pojęcie „życia prywatnego” jest rozumiane bardzo szeroko: zob. Niemietz przeciwko Niemcom20 i Bărbulescu przeciwko Rumunii21. Kwestią sporną jest to, czy ograniczenia życia prywatnego pracownika w zakresie mikroprocesorów są proporcjonalne.

Odpowiednie etapy, które należy przyjąć w zakresie testu „proporcjonalności” zostały wyjaśnione przez ETPC w sprawie Bărbulescu przeciwko Rumunii22. Sprawa dotyczyła inwigilacji i monitorowania komunikacji elektronicznej pracownika. Ponieważ podobne rozważania mogą dotyczyć wykorzystania chipów RFID, w ramce 1 wyszczególniono te etapy. Ramka 1: Bărbulescu przeciwko Rumunii

Bărbulescu przeciwko Rumunii [2017] IRLR 1032, 1047–1048 Wyrok Wielkiej Izby ETPC: … proporcjonalność i gwarancje proceduralne przeciwko arbitralności są niezbędne. W tym kontekście,

władze krajowe powinny traktować jako istotne następujące czynniki: (i) czy pracownik został powiadomiony o możliwości podjęcia przez pracodawcę środków w celu monitorowania [mikroprocesora i danych] oraz o wdrożeniu takich środków.

Chociaż w praktyce pracownicy mogą być powiadamiani na różne sposoby w zależności od konkretnych okoliczności faktycznych każdej sprawy, [ETPC] uważa, że ​​aby środki można było uznać za zgodne z wymogami art. 8 [EKPC], powiadomienie powinno zwykle jasno określać charakter monitorowania i być podawane z wyprzedzeniem;

(ii) zakres monitorowania przez pracodawcę i stopień ingerencji w prywatność pracownika. W związku z tym należy dokonać rozróżnienia między monitorowaniem przepływu [danych przechowywanych w mikroprocesorze] a ich zawartością. Należy również wziąć pod uwagę, czy wszystkie [dane], czy tylko ich część [zostały] monitorowane,

podobnie jak kwestia, czy monitorowanie było ograniczone w czasie i liczby osób, które miały dostęp do wyników (zob. Köpke przeciwko Niemcom… ). To samo dotyczy przestrzennych granic monitoringu; (iii) czy pracodawca przedstawił uzasadnione powody uzasadniające monitorowanie [mikroprocesora i danych] oraz dostęp do ich rzeczywistej zawartości...

Ponieważ monitorowanie zawartości [mikroczipa i danych] jest z natury znacznie bardziej inwazyjną metodą, wymaga bardziej ważkiego uzasadnienia;

(iv) czy byłoby możliwe ustanowienie systemu monitorowania opartego na mniej inwazyjnych metodach i środkach niż bezpośredni dostęp do treści [mikrochip i 20 (1992) 16 EHRR 97.21 [2017] IRLR 1032.22 [2017] IRLR 1032.

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

22 PE 614.209

dane]. W związku z tym należy dokonać oceny w świetle szczególnych okoliczności każdego przypadku, czy cel realizowany przez pracodawcę mógł zostać osiągnięty bez bezpośredniego dostępu do pełnej treści [mikroprocesora i danych];

(v) konsekwencje monitorowania dla podlegającego mu pracownika… oraz wykorzystanie przez pracodawcę wyników operacji monitorowania, w szczególności czy wyniki zostały wykorzystane do osiągnięcia deklarowanego celu środka (zob. Köpke przeciwko Niemcom …); (vi) czy pracownikowi zapewniono odpowiednie zabezpieczenia,

zwłaszcza, gdy czynności monitorujące pracodawcy miały charakter inwazyjny. Takie zabezpieczenia powinny w szczególności gwarantować, że pracodawca nie będzie miał dostępu do faktycznej treści korespondencji, o ile pracownik nie został wcześniej powiadomiony o takiej ewentualności. W tym kontekście warto powtórzyć, że aby być owocnym,

stosunki pracy muszą opierać się na wzajemnym zaufaniu (zob. Palomo Sánchez przeciwko Hiszpanii…). Wreszcie, władze krajowe powinny zapewnić pracownikowi, którego komunikacja była monitorowana, dostęp do środka odwoławczego przed organem sądowym właściwym do ustalenia, przynajmniej co do istoty,

w jaki sposób przestrzegano nakreślonych powyżej kryteriów i czy kwestionowane środki były zgodne z prawem (zob. Obst… i Köpke przeciwko Niemcom…).

Odpowiedzialność pracodawcy lub państwa członkowskiego UE za naruszenie praw człowieka będzie zależeć od kontekstu i różnić się w zależności od przypadku. Takie jak,

nie ma ostatecznej odpowiedzi na pytanie, czy mikroczip jest niezgodny z prawem pracy, ponieważ będzie to zależeć od charakteru i zakresu szkody wyrządzonej pracownikowi (zob. rozdział 6), co jest równoważone koniecznością angażowania się pracodawcy w osiągnąć uzasadniony cel handlowy. Takie jak,

każda sprawa będzie miała swoje własne fakty i okoliczności. Sednem tego będzie art. 8 ust. 2 EKPC. Stanowi on: „Artykuł 8 ust. 2 Władza publiczna nie może ingerować w wykonywanie tego prawa23, z wyjątkiem przypadków zgodnych z prawem i koniecznych w społeczeństwie demokratycznym w interesie bezpieczeństwa narodowego,

bezpieczeństwa publicznego lub dobrobytu gospodarczego kraju, w celu zapobiegania nieporządkom lub przestępstwom, w celu ochrony zdrowia lub moralności lub w celu ochrony praw i wolności innych osób”. W kontekście dobrowolnego korzystania,

fakt, że pracownik wyraził zgodę, będzie czynnikiem, który łagodzi lub osłabia „szkodę” lub poziom ingerencji (spowodowanej mikroczipem) dla pracownika do celów stosowania zasady proporcjonalności. Im niższy poziom szkód lub ingerencji odczuwany przez pracownika, tym większe prawdopodobieństwo, że mikroczip będzie zgodny z prawem,

chociaż pracodawca nadal musiałby ustalić, że było to pilne lub naglące, aby osiągnąć uzasadniony cel handlowy. Ponadto uwolnienie pracowników od kłopotów, kosztów i zagrożeń bezpieczeństwa związanych z koniecznością posiadania lub używania kodów PIN, kodów dostępu i kart dostępu, a także z ich utraty,

może być postrzegana jako uzasadniona pilna potrzeba społeczna lub cel uzasadniający wtargnięcie24. Kluczową kwestią będzie kwestia proporcjonalności. Test będzie polegał na tym, czy szkoda spowodowana ingerencją związaną z mikroczipem jest proporcjonalna do uzasadnionego celu lub potrzeby społecznej, na którą powołuje się pracodawca.

Wiąże się to z wyważeniem potrzeby pracodawcy angażowania się w mikroczipy w celu osiągnięcia uzasadnionego celu, który zidentyfikował, z poziomem ingerencji w prywatność pracownika i szkodami wyrządzonymi pracownikowi w rezultacie. w tym zakresie im większa ingerencja lub szkoda poniesiona przez pracownika,

tym pilniejsze i pilniejsze musi być zastosowanie przez pracodawcę mikroczipu, aby osiągnąć uzasadniony cel. Rzeczywistość tego testu równowagi jest taka, że ​​jeśli istnieją mniej restrykcyjne środki 23 Dla jego życia prywatnego i rodzinnego, jego domu i jego korespondencji. 24 Zobacz dyskusję w J.

Reidy, „Jeden krok bliżej do przejęcia robotów” (2017) 34 Business NH Magazine 33.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 23

dążąc do osiągnięcia zgodnego z prawem celu, wówczas pracodawca – i państwo członkowskie – prawdopodobnie przegra sprawę w jakimkolwiek podjętym postępowaniu sądowym. Niemniej jednak,

uważa się, że byłby to nietypowy przypadek, gdyby pracodawca nie naruszał praw człowieka, jeśli używa mikrochipów w miejscu pracy. Przynajmniej w przypadkach skutecznie bronionych przez pracodawcę prawdopodobne jest, że użycie urządzenia przez pracodawcę będzie musiało być pasywne.

Wyjątkowym przypadkiem byłoby stwierdzenie przez sąd, że nie doszło do naruszenia praw człowieka w przypadku, gdy urządzenie było używane czynnie lub pracownik nie wyraził co najmniej dobrowolnej zgody, lub pracownik nie jest świadomy istnienia urządzenia. Ponadto,

na pracodawcy ciążyłby obowiązek ujawnienia konsekwencji (a także możliwości) przekazania danych osobom trzecim, takim jak policja i prokuratura25.

Na koniec warto zauważyć, że jeśli pracownik zarzuci mu, że jego pracodawca zaangażował się w mikroczipy w celu prowadzenia niezgodnego z prawem monitorowania lub nadzoru działań pracownika (z naruszeniem art. 8 ust. 2). ),

wówczas wszelkie działania prawne wniesione przez pracownika będą musiały być skierowane przeciwko państwu członkowskiemu, a nie pracodawcy. Dzieje się tak, ponieważ art. 8 EKPC zezwala jedynie na wertykalne działania prawne podejmowane przez obywatela prywatnego przeciwko państwu,

na tej podstawie, że państwo nie zapewniło, aby jego przepisy krajowe zapobiegały takim bezprawnym zachowaniom kierowniczym.

4.4.

Obowiązki prawne pracowników Kolejnym obszarem, w którym mikroczipy w miejscu pracy będą miały wpływ przepisy prawa pracy państw członkowskich UE, dotyczą prawnych obowiązków pracownika w zakresie przestrzegania rozsądnych instrukcji i poleceń pracodawcy, tj. czy istnieje nałożony na pracowników obowiązek przystąpienia do wniosków o mikroczipy.

W przeciwieństwie do przepisów o ochronie danych, polityka i kompetencje legislacyjne w kontekście regulacji podstawowych obowiązków pracowników i pracodawców są zachowane przez państwa członkowskie. W związku z tym UE nie ma uprawnień do ogłaszania przepisów w tym szczególnym kontekście.

Tam, gdzie pracodawca korzysta ze swoich uprawnień kierowniczych, aby poinstruować pracownika, aby wykonał jedną z jego instrukcji lub poleceń, większość systemów prawnych będzie wspierać nakazy pracodawcy, nalegając na wykonanie przez pracownika. Jeśli jednak wszczepienie mikroczipa powoduje problemy ze zdrowiem i bezpieczeństwem (patrz rozdział 7),

istnieje mocny argument, że takie polecenie kierownicze byłoby nierozsądne i niezgodne z prawem, a pracownik nie ma obowiązku przychylić się do wniosku. Na przykład prawo niemieckie i brytyjskie przewiduje wyjątki, w których niektóre polecenia wydawane przez pracodawców nie będą zgodne z prawem. W tym przypadku

pracownik nie jest zobowiązany do przestrzegania instrukcji i nie naruszy prawa za niewykonanie. W takich okolicznościach prawdopodobne jest, że gdyby pracodawca zmusił pracownika do wszczepienia mikroprocesora, przepisy prawa pracy państw członkowskich orzekłyby, że doszło do naruszenia prawa pracy.

Takie naruszenie będzie miało różne konsekwencje w zależności od państwa członkowskiego, m.in. w niektórych państwach członkowskich pracownik będzie mógł ubiegać się o odszkodowanie lub traktować siebie jako konstruktywnie zwolnionego. W przypadku, gdy pracownik zgłasza się na wszczepienie mikroprocesora, ta konkretna dziedzina prawa nie ma znaczenia,

ponieważ ta gałąź prawa dotyczy sytuacji prawnej, w której pracownik odmawia podporządkowania się nakazowi pracodawcy.

4.5. Prawo konstruktywnego zwolnień Państwa członkowskie mają obecnie wyłączną jurysdykcję do ogłaszania przepisów regulujących zwalnianie pracowników i rozwiązanie umowy o pracę. Jednakże,

25 Bărbulescu przeciwko Rumunii [2017] IRLR 1032 i Vukota-Bojic przeciwko Szwajcarii [2017] IRLR 94.

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 24 PE 614.209

technicznie rzecz biorąc, UE ma uprawnienia na podstawie art. 153 ust. 1 lit. d) TFUE do uchwalania przepisów regulujących uprawnienia do zwalniania pracodawców.

W wielu państwach członkowskich UE uznaje się pojęcie „zwolnienia konstruktywnego”. Nie jest to zwolnienie przez pracodawcę wprost, ale opisuje sytuację, w której zachowanie pracodawcy jest na tyle poważne, że sprowadza się do nagannego naruszenia umowy o pracę,

co umożliwia pracownikowi traktowanie siebie jako „zwolnionego konstruktywnie” i rozwiązanie umowy.

Fakt, że polecenie wydane pracownikowi przez pracodawcę, że powinien on mieć wszczepiony mikroprocesor, może mieć konsekwencje dla zdrowia i bezpieczeństwa (lub może być sprzeczne z jego przekonaniami religijnymi), skutkuje zastosowaniem prawa konstruktywnego zwolnienia.

Dla ustanowienia zwolnienia konstruktywnego nie jest konieczne, aby nakaz pracodawcy został wydany bez zgody pracownika. Jeżeli pracownik zgadza się przestrzegać, ale konsekwencje dla zdrowia i bezpieczeństwa pracowników są tak poważne, że zachowanie pracodawcy kwalifikuje się jako odwetowe naruszenie umowy,

w związku z tym umożliwi to pracownikowi wniesienie konstruktywnego roszczenia o zwolnienie.

4.6. Przepisy dotyczące dyskryminacji religijnej UE posiada kompetencje zgodnie z art. 19 TFUE i uchwaliła dyrektywę ramową regulującą ochronę pracowników i pracowników przed dyskryminacją ze względu na ich przekonania religijne.

Dotyczyłoby to na przykład sytuacji, w której wszczepienie mikroczipa pod skórę pracownika lub gdzieś w jego ciele lub na jego ciało nie jest zgodne z jego przekonaniami religijnymi lub stanowi fundamentalne naruszenie tej religii26. Zakładając, że każdy pracownik jest traktowany tak samo;

i że żaden pracownik wyznający konkretną religię (lub żaden) nie jest wyróżniany do szczególnego niekorzystnego traktowania, to wszelkie roszczenia musiałyby dotyczyć raczej pośredniej niż bezpośredniej dyskryminacji religijnej. Aby takie roszczenie zostało ustalone,

mikroprocesor musi postawić pracowników wyznających te same przekonania religijne co pracownik składający roszczenie w szczególnie niekorzystnej sytuacji w porównaniu z innymi pracownikami (którzy nie wyznają tego przekonania religijnego). Mikrochip nie może być obiektywnie uzasadniony przez pracodawcę na podstawie uzasadnionego celu,

lub być odpowiednie i niezbędne do osiągnięcia tego celu. Jeśli okaże się, że istnieje mniej restrykcyjny sposób osiągnięcia rzeczywistej potrzeby biznesowej lub uzasadnionego celu pracodawcy lub nie można wykazać, że mikroczip jest odpowiedni i konieczny, obrona zostanie odrzucona, a roszczenie prawdopodobnie odniesie sukces.

4.7.

Własność danych Przepisy dotyczące pracy i ochrony danych regulujące własność i dalsze korzystanie z mikroczipa (oraz danych przechowywanych na chipie) będą istotnym problemem, gdy pracownik odejdzie z pracy u pracodawcy. Pierwszy,

własność samego chipa oraz gromadzone i przechowywane dane podlegałyby wyraźnym warunkom umowy o pracę. Warunki te zostaną opracowane przez pracodawcę i jako takie będą określać, że chip i dane są własnością pracodawcy. W przypadku braku wyraźnych warunków,

dorozumiane prawo domyślne musiałoby się rozwinąć, gdy korzystanie z technologii stało się bardziej powszechne w miejscu pracy. RODO wyraźnie przewiduje „prawo do usunięcia danych” i „prawo do bycia zapomnianym”. Gdy pracodawca początkowo wymaga wszczepienia pracownikowi mikroprocesora,

Art. 13 ust. 2 RODO stanowi, że musi on przekazać pracownikowi kilka informacji, a część z nich dotyczy „prawa do usunięcia danych” pracownika. Pracodawca musi zatem przyznać pracownikowi prawo dostępu do danych gromadzonych i przechowywanych na mikroprocesorze w rozumieniu art. 15 RODO.

Art. 17 ust. 1 RODO stanowi, że pracownikom przysługuje ogólne prawo do usunięcia danych osobowych, które ich dotyczą, bez zbędnej zwłoki,

natomiast 26 Dyrektywa 2006/54/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 5 lipca 2006 r. w sprawie wprowadzenia w życie zasady równości szans oraz równego traktowania kobiet i mężczyzn w sprawach zatrudnienia i pracy.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 25

Artykuł 17 ust. 2 RODO zawiera „prawo do bycia zapomnianym”. Są one jednak do pewnego stopnia zrównoważone przez art. 17 ust. 3, który stanowi, że zarówno prawo do usunięcia na podstawie art. 17 ust. 1, jak i prawo do bycia zapomnianym na podstawie art. 17 ust. z pewnymi interesami porządku publicznego.

Odnosi się to do zachowania danych zebranych w wyniku mikroczipowania po wyłączeniu lub usunięciu mikroprocesora.

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 26 PE 614.209

 WZGLĘDY ETYCZNE

NAJWAŻNIEJSZE USTALENIA • W pokrywaniu się z argumentami prawnymi,

Obawy etyczne wynikają częściowo z art. 1 i 3 Karty praw podstawowych UE, które odnoszą się do nienaruszalności godności ludzkiej i ciała ludzkiego. • Dalsze kwestie etyczne dotyczą kwestii zdrowia i bezpieczeństwa; skuteczność technologii jako bezpiecznego systemu; sprawiedliwość i wybór;

oraz (ponownie równolegle z kwestiami prawnymi) względy religijne.

5.1. Wprowadzenie Kwestie etyczne związane z użyciem implantów chipowych RFID są złożone i mają szeroki zasięg, często nakładają się (lub wchodzą w interakcje) z innymi aspektami ich stosowania. W niektórych przypadkach problemy zależą od konkretnego obszaru zastosowania. Na przykład,

Monahan i Fisher (2010) zgłaszają obawy dotyczące ich stosowania w środowiskach zdrowotnych, w tym możliwość, że być może dlatego, że ułatwia to proces, pacjenci z wszczepionym chipem mogą otrzymać priorytet w leczeniu. Jako przykład niektórych problemów etycznych zidentyfikowanych w kontekście miejsca pracy, w 2005 r.

Europejska Grupa ds. Etyki w Nauce i Nowych Technologiach przy Komisji Europejskiej opublikowała opinię na temat etycznych aspektów implantów ICT. Chociaż skupiał się na znacznie szerszym zakresie niż implanty chipowe RFID (o których pokrótce wspomniano w jednym podrozdziale), niektóre z poruszanych kwestii dotyczą takich urządzeń.

Opinia przytacza art. 1 Karty praw podstawowych UE (2000), który stanowi, że: „Godność człowieka jest nienaruszalna. Musi być szanowana i chroniona”27. Ponadto cytuje art. 3 tej samej Karty, który ustanawia zasadę nienaruszalności ciała ludzkiego28. Chociaż dokument prawny,

przepisy prawne odnoszą się do tego, co można uznać za kwestie etyczne, i dlatego są tutaj omawiane. Opinia przedstawia następnie szereg tak zwanych „podstawowych zasad etycznych”29, które obejmują: • Godność człowieka. • Nieinstrumentalizacja. • Prywatność. • Niedyskryminacja. • Świadoma zgoda. • Kapitał. • Zasada ostrożności.

• Konflikty wartości. Chociaż niektóre z nich mogą mieć ograniczone znaczenie dla implantów chipowych RFID, nadal należy je rozważyć (nawet jeśli je odrzucić). Oczywiście, jak zauważono powyżej, istnieje możliwość znacznego pokrywania się aspektów prawnych i innych, na przykład w odniesieniu do zabezpieczeń prawnych obowiązujących w zakresie ochrony danych osobowych i prywatności;

lub zasada ostrożności, jeśli chodzi o brak wiedzy na temat skutków zdrowotnych potencjalnej długotrwałej implantacji. Należy również rozważyć, w jaki sposób można się z nimi uporać, inaczej niż poprzez zakazanie technologii (patrz rozdział 8).

27 Cyt. w: European Group on Ethics in Science and New Technologies, (2005) s.15 28 Ibid, s.16 29 Źródło: European Group on Ethics in Science and New Technologies, (2005) s.22-23

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 27

5.2.

Bezpieczeństwo Jednym z podstawowych obszarów troski etycznej musi być bezpieczeństwo. Zapewnienie zdrowia i bezpieczeństwa pracownika jest główną odpowiedzialnością wszystkich pracodawców, a brak odpowiedniego rozwiązania tego problemu w miarę wdrażania technologii byłby poważnym niepowodzeniem z ich strony. Jak wynika z rozdziału 6 poniżej,

niewiele wiadomo na temat bezpieczeństwa i zagrożeń dla zdrowia tych urządzeń. Foster i Jaeger (2008) sugerują, że wiedza na temat sugerowanych skutków rakotwórczych u wszczepionych gryzoni niekoniecznie była początkowo przekazywana ludziom, którzy je nosili,

kwestia, która ma wyraźne implikacje etyczne (czy obawy dotyczące podobnych skutków u ludzi są uzasadnione, czy nie). Proszenie (lub w przyszłości ewentualnie wymaganie) od osób, aby włożyły takie urządzenie, gdy nie możemy być pewni, że są one bezpieczne, ma wyraźne implikacje etyczne.

W ostatnich latach pojawiła się „zasada ostrożności”, zgodnie z którą, jeśli coś nie jest bezpieczne (w przeciwieństwie do braku dowodów na to, że jest niebezpieczne), jest to uważane za mocny argument przeciwko jego wprowadzeniu. Jak również wszelkie rozważania na temat zdrowotnego problemu chipsów umieszczanych pod skórą,

wydaje się, że formalna ocena ich usunięcia jest niewielka, na przykład w przypadku rozwiązania stosunku pracy. Chociaż wydaje się, że chip można stosunkowo łatwo wyłączyć lub „wyczyścić”, nadal pozostaje fizyczne urządzenie na miejscu i wymaga chirurgicznego usunięcia.

Dostępne anegdotyczne relacje na ten temat (pochodzące z połączenia relacji opublikowanych w Internecie i osobistych relacji rozmówców) obejmują od zwykłego odrzucenia tego jako problemu; do poglądu, że wymaga znacznej interwencji chirurgicznej w wyniku wbicia się w tkankę łączną. Zatem,

oprócz wszelkich zapewnień udzielanych potencjalnym użytkownikom, dotyczących bezpiecznego wkładania i noszenia urządzeń, należy również jasno określić, do kogo będzie należało zapewnienie bezpiecznego usunięcia, dezaktywacji i utylizacji chipa po zakończeniu okresu zatrudnienia (lub nawet jeśli dana osoba zmieni zdanie na temat wszczepienia implantu).

Jako dalszą uwagę, jak również jakikolwiek potencjalny wpływ na zdrowie fizyczne, należy wziąć pod uwagę możliwe problemy ze zdrowiem psychicznym – znowu z implikacjami etycznymi. Jeśli osoba otrzymująca implant czuje, że w wyniku tego jest zobowiązana do zmiany swojego zachowania,

może to mieć znaczący wpływ na ich zdrowie psychiczne, zwłaszcza jeśli czują się już bezbronni lub niepewni, lub mają patologiczną tendencję do nieufności lub podejrzeń. Należy zapewnić, że wszelkie szkodliwe skutki dla zdrowia psychicznego i emocjonalnego pracowników, którzy są rozdrobnieni, będą monitorowane i łagodzone.

5.3.

Skuteczność Chociaż w niektórych sytuacjach są one promowane ze względu na „wygodę” w pracy, koncepcja implantu chipowego jest często „sprzedawana” potencjalnym użytkownikom na podstawie zwiększonego bezpieczeństwa. Biorąc pod uwagę, że pojawiają się co do tego wątpliwości (zob. rozdział 7) należy zakwestionować etykę posługiwania się tym argumentem (zob. np.

Perakslis i Michael, 2012). W tym kontekście Glasser i in. (2007) podnoszą interesującą kwestię, kwestionując społeczeństwo, w którym względy moralne mają niższy priorytet niż biznes czy bezpieczeństwo. Nawet jeśli kwestie bezpieczeństwa zostałyby skutecznie rozwiązane, dylemat ten pozostałby.

5.4. Prywatność / Godność według Monahan i Fishera (2010),

„utrata prywatności jest głównym zmartwieniem etyków i innych osób w związku z implantami RFID”, co odzwierciedla poglądy innych, takich jak Glasser i in. (2007). W zależności od tego, jak (i ​​gdzie) są używane, chip daje możliwość monitorowania użytkownika w pewien sposób (np.

rejestrowanie czasu, jaki użytkownik spędził w różnych obszarach, do których miał dostęp za pomocą czytników chipów), co może być postrzegane jako naruszenie prywatności. Jak wspomniano wcześniej, technologia istnieje w celu rozszerzenia zakresu czytników „odczytu”, umożliwiając monitorowanie na większym obszarze. Rozdział 4.7 poruszył kwestie prawne dotyczące własności

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 28 PE 614.209

danych. Widzimy tu również wymiar moralny, dotyczący różnych sposobów wykorzystania (lub niewłaściwego wykorzystania) informacji udostępnionych za pomocą wszczepionego chipa. Ponadto chipy można przeprogramować w ciele,

zmiany ich wykorzystania i celu w stosunku do pierwotnie uzgodnionego i zaakceptowanego. Oczywiście, jeśli zmiany są wprowadzane przez pracodawcę, ważne jest, aby pracownik był w pełni poinformowany o wszelkich zmianach przed ich wprowadzeniem i aby dać mu możliwość zgłoszenia obaw. Jednakże, jak wspomniano w kontekście bezpieczeństwa (rozdział 7),

chipy niekoniecznie są bezpieczne i nie można wykluczyć możliwości, że mogą zostać „zhakowane” przez stronę trzecią w złych zamiarach. Dodatkowo, w dalszym możliwym nałożeniu się na kwestie prawne, wprowadzenie chipa można uznać za naruszenie integralności ludzkiego ciała lub naruszenie godności ludzkiej.

5.5.

Przekonania religijne Niektóre poglądy religijne mogą wykluczać wszczepienie implantu (istnieją pewne dowody na bardzo mocno wyznawane poglądy w tym zakresie, w tym sugestię, że są one „Znakiem Bestii”, np. 30,

31) a wymóg, aby to zrobić (lub postrzegana presja, aby to zrobić) może być postrzegana jako forma dyskryminacji religijnej (patrz także rozdział 4.6). W przypadku niektórych religii wszelkie wtargnięcie w ludzkie ciało, nawet z najsilniejszych względów medycznych,

jest niedopuszczalne i trudno jest wyobrazić sobie, jak wprowadzenie chipa identyfikacyjnego jako wymogu zatrudnienia mogłoby być tolerowane w takich okolicznościach.

5.6. Równość W większości sytuacji związanych z zatrudnieniem pracodawca i pracownik nie mają równorzędnego statusu. Pracodawca zazwyczaj ma pewną możliwość wpływania na decyzję podjętą przez pracownika,

ponieważ zwykle następuje wymiana aktywów (wynagrodzenia lub innych świadczeń) w zamian za pracownika dostarczającego swoją pracę lub umiejętności. Ma to znaczący wpływ na kapitał własny każdej umowy. Pracownik może jednak stwierdzić, że

nie tylko odmawia się im dostępu do pewnych obszarów fizycznej przestrzeni z powodu braku akceptacji użycia chipa, ale również postęp lub awans w firmie może być ograniczony, jeśli nie wykazują oni lojalności w ten sposób. Jak zauważono wcześniej, podobne obawy dotyczące szkodliwego wpływu na

osoby noszące zostały zidentyfikowane przez Monahan i Fisher (2010) w odniesieniu do stosowania takich implantów w sytuacji opieki nad pacjentem. Chociaż w wielu sytuacjach może to nie być poważnym problemem, możliwe jest, że dzięki temu można ułatwić nieuzasadniony przymus i kontrolę.

Może to być szczególnie prawdziwe w przypadku wyraźnej nierówności między pracodawcą a pracownikiem; na przykład u tych, którzy czują się niezdolni do wyrażenia sprzeciwu z obawy przed utratą jedynego źródła dochodu lub bezpieczeństwa.

Istnieje potrzeba ochrony najsłabszych w naszym społeczeństwie przed wyzyskiem i możliwe jest, że presja na utrzymanie zatrudnienia może spowodować, że pracownicy zaakceptują sytuacje, których, mając wolny wybór, w przeciwnym razie woleliby nie robić.

5.7.

Świadoma zgoda Chociaż potrzeba świadomej zgody wydaje się być oczywistym oczekiwaniem (patrz punkt 4.7 dotyczący ochrony danych i RODO), Glasser i in. (2007) zadają kilka interesujących pytań dotyczących tego, jak dobrowolnie można wyrazić taką zgodę; oraz zabezpieczenia, które mogą być wymagane w celu ochrony osób szczególnie wrażliwych. Na przykład,

jeśli zgoda na wszczepienie czipu była warunkiem zatrudnienia w określonej organizacji, to potrzeba danej osoby do takiego zatrudnienia może przeważać nad wszelkimi obawami, jakie mogą mieć co do zaakceptowania takiego warunku świadczenia usług.

Można zatem uznać za konieczne wprowadzenie zabezpieczeń 30 http://www.catholic.org/news/technology/story.php?id=74365 31 https://rcg.org/realtruth/articles/101105-001-prophecy .html

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 29

unikać takiej ewentualności. Jednakże,

autorzy podnoszą również przeciwny pogląd, a mianowicie, że ochrona ludzi przed ich własnymi decyzjami, swobodnie podejmowanymi, może być postrzegana jako protekcjonalna i nie do zaakceptowania. Oczywiście kwestie takie jak dostępność alternatywnego zatrudnienia dla danej osoby przyczynią się do tego aspektu każdej debaty.

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 30 PE 614.209

 ZAGROŻENIA/RYZYKA DLA ZDROWIA I BEZPIECZEŃSTWA

NAJWAŻNIEJSZE USTALENIA • Wyrażono obawy dotyczące zdrowia i bezpieczeństwa implantów chipowych RFID w czterech głównych obszarach: rakotwórczość; migracja; interakcje z systemami MRI; wpływ na skuteczność farmaceutyczną.

Nie przeprowadzono systematycznych badań wpływu na zdrowie u ludzi. • Istnieją doniesienia o rakotwórczym działaniu chipów RFID u niektórych zwierząt (głównie określonych szczepów myszy). Wydaje się jednak, że prawdopodobnie jest to cecha wyjątkowej wrażliwości tych gatunków, a nie zjawisko transgatunkowe.

Potencjalne mechanizmy (takie jak „rakotwórczość ciała obcego”, która została udokumentowana) sugerują, że jakiekolwiek podobne skutki u ludzi są mało prawdopodobne (chociaż niemożliwe do całkowitego odrzucenia). • Wydaje się, że szczegółowe badania potencjalnych interakcji między skanowaniem MRI a implantami chipów RFID wykluczyły jakiekolwiek znaczące skutki,

inne niż ryzyko zamaskowania lokalnych szczegółów przez obraz chipa. • Chociaż, anegdotycznie, chipy RFID mogą „poruszać się” pod skórą, wydaje się to być lokalną reorientacją. Sugeruje się, że różnice międzygatunkowe w warstwach podskórnych sprawiają, że znaczna migracja jest mało prawdopodobna, chociaż przy braku niczego więcej niż anegdotycznych dowodów,

nie można tego kategorycznie wykluczyć. • Obawy dotyczące wpływu technologii RFID na skuteczność leków wydają się wynikać z proponowanego wykorzystania tagów RFID do etykietowania opakowań leków. Skanowanie materiałów sypkich przedstawia zupełnie inną sytuację niż w przypadku leków krążących we krwi,

gdzie jakiekolwiek ryzyko skutków byłoby bardzo ograniczone.

6.1. Wstęp Podczas przeglądania literatury naukowej dotyczącej implantów chipowych RFID, nadrzędnym wrażeniem jest brak dobrej jakości informacji na temat skutków zdrowotnych/bezpieczeństwa. Informacje o rzeczywistych skutkach dla ludzi, a nie o możliwych skutkach, praktycznie nie istnieją;

a informacje na temat ich stosowania u innych zwierząt budzą wątpliwości dotyczące zastosowania międzygatunkowego. Na przykład,

jakie wiarygodne informacje na temat ryzyka u ludzi można uzyskać z badań laboratoryjnych myszy (prawdopodobnie specjalnie hodowanych pod kątem podatności na niekorzystne skutki zdrowotne)? Inne artykuły dotyczące działań niepożądanych u zwierząt (często zwierząt towarzyszących, takich jak psy i koty) są często opisami przypadków obejmujących tylko jedno lub dwa zwierzęta.

Wyrażono obawy, że posiadanie wszczepionego chipa może mieć negatywny wpływ na zdrowie, w tym: efekty (np. Albrecht 2010, Blanchard i in.,

1999). • Niekorzystnie wpływać (lub mieć negatywny wpływ) na korzystanie z urządzeń, takich jak skanery MRI (np. Baker & MacDonald, 2010, Steffen i wsp., 2010). • Migracja pod skórą (np. Albrecht 2010) z potencjalnie niekorzystnymi skutkami; • Wpływ na skuteczność farmaceutyków (np. Sade, 2007).

Każdy z tych problemów (i wszelkie inne, które się pojawią) zostaną kolejno zbadane. Kolejna kwestia do rozważenia (i która zostanie ponownie zbadana) dotyczy konsekwencji związanych z późniejszym usunięciem wszczepionego chipa RFID (na przykład w przypadku zaprzestania zatrudnienia).

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 31

Jedynym zastrzeżeniem, które należy umieścić w poniższych informacjach, jest to, że uważa się, że minęło około 20 lat od pierwszego udokumentowanego wszczepienia chipów RFID u ludzi (chociaż istnieją pewne anegdotyczne doniesienia o wcześniejszych zastosowaniach). Od tego czasu zmieniła się technologia i materiały stosowane w takich chipach.

Możliwe, że niektóre z doświadczanych efektów były specyficzne dla typu używanego chipa, a nie dotyczyły jakichkolwiek implantów chipowych. Niestety nie zawsze są dostępne istotne szczegóły budowy chipa, które można by wykorzystać do ustalenia tego.

6.2.

Możliwe skutki rakotwórcze Albrecht (2010) przedstawił przegląd literatury dotyczącej „bezpieczeństwa wszczepialnych mikrochipów”, identyfikując jedenaście artykułów obejmujących okres od 1990 do 2006 r.

Na podstawie tego przeglądu autor doszedł do wniosku, że istnieje „wyraźny związek przyczynowy między implantami mikroczipów a rakiem u myszy i szczurów” (p348); i że „wydawało się”, że mogą powodować raka u psów. Biorąc pod uwagę potencjalny wpływ takiego efektu, warto zbadać to nieco bardziej szczegółowo.

Pierwszy raport zidentyfikowany przez Albrechta był krótkim streszczeniem konferencji (Johnson, 1996, cytowany przez Albrechta, 2010) i zawierał niewiele szczegółów poza tym, że wykryli guzy u <1% myszy i że zostały one opisane jako „ciało obce”. mięsaki”. Autor zacytował wcześniejszą recenzję na ten temat (Brand i in., 1976 cyt. przez Albrechta,

2010), który dokonał przeglądu tematu „guzogenezy ciała obcego”, stwierdzając, że jest on niezależny od materiału ciała obcego. Kolejna praca, Tillman i wsp. (1997) opisali przypadkową obserwację narośli nowotworowych u 36 z 4279 myszy (0,8%). W swojej dyskusji autorzy powołują się na sześć wcześniejszych prac,

obejmujący wiele różnych gatunków zwierząt (w stosunkowo niewielkiej liczbie), z których żaden nie zidentyfikował narośli rakowych. W odpowiedzi na niepowodzenie innego badania (Rao i Edmonson, 1990) w identyfikacji narośli nowotworowych sugerują, że mogą to tłumaczyć różnice w podatności genetycznej,

chociaż mniejsza liczba myszy we wcześniejszej pracy (~140) również mogła odegrać pewną rolę. Następnym referatem był kolejny abstrakt konferencyjny. W tym przypadku autorzy (Palmer i wsp. 1998) zbadali 800 myszy i znaleźli guzy u 16 (2%) z nich.

Autorzy komentują, że myszy, o których mowa, były specyficznym szczepem i że wcześniejsze badania, które przeprowadzili na innych szczepach, nie wykazały żadnych takich narośli, co zwiększa wagę opinii Tillmana i współpracowników na temat podatności specyficznej dla szczepu. Temat ten jest również powtarzany w następnym artykule (Blanchard i in., 1999). W swojej pracy

18 ze 177 myszy rozwinęło guzy rakowe w miejscu implantacji (~10%). Celem artykułu i przedstawionych badań było zbadanie zastosowania tego transgenicznego szczepu. Szczep został wyhodowany specjalnie z niedoborem genu hamującego nowotwór;

a badanie zaplanowano w celu wykazania ich podatności na raka. Autorzy we wstępie powołują się na swoje wcześniejsze (prawie dziesięcioletnie) doświadczenie w stosowaniu implantów bez skutków ubocznych. Elcock i wsp. (2001) opisali badania na szczurach, a nie na myszach. Dwa oddzielne, ale powiązane badania wykazały 0,96% i 0.

58% częstość występowania guzów u ponad 1000 szczurów, ponownie z określonego szczepu. Ponownie w swojej dyskusji autorzy odwołują się do wcześniejszych prac na różnych gatunkach zwierząt, które nie znalazły żadnego takiego efektu. W ostatnim badaniu zbadano guzy pobrane od myszy w wielu różnych eksperymentach. We wszystkim,

52 guzy pobrano z eksperymentów z udziałem łącznie 1260 myszy (~4%), ponownie określonego szczepu wyhodowanego w celu testowania rakotwórczości (Le Calvez et al, 2006). Chociaż badania te wskazują na potencjał kancerogenezy związany ze stosowaniem implantów RFID,

wyraźnie pojawiają się pytania dotyczące potencjalnie celowo podatnych szczepów zwierząt (głównie myszy) wykorzystywanych w wielu badaniach, które wykazały efekty; oraz międzygatunkowe znaczenie wyników. Szczególnie interesujące jest to, że wszyscy

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 32 PE 614.209

autorzy odwołują się do wcześniejszych doświadczeń bez guzów. Nie wiadomo, czy zastosowane chipy RFID były powlekane (co sprzyjałoby wzrostowi tkanki wokół urządzenia) czy niepokryte. Jednym z mechanizmów, o których wspomina się w wielu z tych artykułów, jest rak związany z ciałami obcymi. W swoim artykule opisującym trzy przypadki,

Jennings i wsp. (1988) opisują powstawanie nowotworów w ciałach obcych jako „nieudowodnione definitywnie u człowieka”, chociaż następnie wykazują, poprzez zgłoszone przypadki u ludzi, że jest to możliwe. We wcześniejszym artykule

Brand & Brand (1980) kreślą paralele z (niską) częstością występowania nowotworów związanych z „wszczepionymi” ciałami obcymi (w tym z materiałem „nabytym przypadkowo” – na przykład jako uraz wojenny). Jednak w przeciwieństwie do tego, nowszy artykuł na temat badań takich nabytych ciał obcych (Gaitens i in.

2016) nie stwierdzono śladów nowotworów w tkance otaczającej ciało obce. W niedawnym przeglądzie dotyczącym rakotwórczości materiałów do implantacji Williams (2014) przedstawił szeroką ocenę ukierunkowaną ogólnie na urządzenia do implantacji, a nie konkretnie na chipy RFID. Komentowanie ogólnego wykorzystania zwierząt do oceny biozgodności,

autor stwierdza, że ​​„takie testy rzadko pozwalają przewidzieć wyniki u ludzi” (s.579). W szczególności na rakotwórczość autor wyraża jeszcze silniejszy pogląd,

stwierdzając, że: „… względy dotyczące specyfiki gatunku oznaczają, że ekstrapolacja z obserwacji guzów wokół biomateriałów u szczurów i myszy na zastosowanie kliniczne u ludzi jest naukowo nieważna”. (s579) Chociaż adresując implanty z dużo szerszej perspektywy,

ten ostatni komentarz wydaje się mieć znaczenie dla jakiejkolwiek debaty na temat rakotwórczości implantów RFID, sugerując, że nawet testy na biokompatybilność u ludzi mogą być błędne. Jak często się mówi, trudno jest wykazać brak efektów. Jednak pomimo dowodów i obaw opartych na doświadczeniach z innymi gatunkami,

wydawałoby się, że jakiekolwiek ryzyko karcynogenezy u ludzi otrzymujących implanty chipów RFID jest co najmniej minimalne.

6.3. Inne możliwe skutki skórne Istnieje wiele dowodów z literatury medycznej dotyczących niepożądanych skutków implantów podskórnych do celów kosmetycznych (np. Alijotas-Reig i in., 2013) i innych.

Jest to wyraźnie złożona dziedzina, biorąc pod uwagę różnorodność stosowanych materiałów i nie jest jasne, w jakim stopniu (jeśli w ogóle) mogą one dotyczyć implantów RFID. Na przykład, Frank i wsp. (1993) opisali badanie stosowania implantów antykoncepcyjnych umieszczanych w ramieniu pacjentów. Zdecydowana większość zgłoszonych stron-

efekty związane ze środkami antykoncepcyjnymi uwalnianymi przez implanty. Jednak w niewielkiej mniejszości przypadków (2,7%) odnotowano problemy z samymi pręcikami nośnymi, w tym migrację pręcików, samoistne wydalenie lub rozwój zlokalizowanej infekcji. Mogą one dotyczyć implantów RFID.

Udokumentowane istnienie takich efektów nakazuje ostrożność w odniesieniu do implantów RFID. Chociaż ryzyko działań rakotwórczych może być minimalne, może istnieć ryzyko wystąpienia innych niepożądanych reakcji skórnych, które, choć pozornie rzadkie (Kunjur i Witherow, 2013), należy zbadać.

6.4.

Możliwy wpływ na stosowanie MRI Jedna obawa wyrażana w niektórych kręgach dotyczy niepożądanych reakcji podczas skanowania MRI. Zrozumiałe jest, że magnetyczna zawartość metali w chipach RFID jest bardzo niska i może być dalej zmniejszona w chipach specjalnie przeznaczonych do implantacji. W krótkim przeglądzie możliwych zagrożeń związanych z implantami RFID,

Rotter i wsp. (2012) przytaczają, że FDA podnosi prawdopodobieństwo niezgodności implantów RFID z użyciem skanerów MRI. W małej publikacji internetowej Lamberg (2004) przedstawił badania, w których przetestowano „kilka” urządzeń. Chociaż okoliczności przeprowadzania testów są niejasne, nie wydaje się, aby były one testowane na miejscu.

Autor odwołuje się do „ruchu urządzenia”, stwierdzając, że zmierzone siły były niewielkie, co w rezultacie daje niewielkie szanse na migrację. Nie było zauważalnego

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 33

ogrzewanie; a zniekształcenie obrazu wystąpiło tylko w bezpośrednim sąsiedztwie chipa. Jednakże,

po skanowaniu MRI jedno urządzenie nie działało. Biorąc pod uwagę bardzo ograniczone przedstawione dane i brak potwierdzenia stwierdzeń, takich jak odniesienia do siły potrzebnej do oderwania urządzenia od tkanki, nie można polegać na tym artykule.

Steffen i wsp. (2010) opisali badania eksperymentalne, w których badali wpływ ekspozycji MRI na chipy RFID (zwane tagami). Tytułem tła przytaczają to, co wydaje się być artykułem Lamberga, jako pokazującym „brak działań niepożądanych dla pacjentów” (s. 2/9).

Chociaż głównym celem badania były znaczniki zewnętrzne, badanie dostarcza użytecznych informacji na temat wpływu skanowania MRI (i tomografii komputerowej) na samo urządzenie. Zastosowano pasywne znaczniki transponderów. Zastosowano zarówno skanery 1,5 T, jak i 3 T MRI. Z dużą zawieszką (76x45 mm, która jest znacznie większa od obecnie wszczepianych), trochę grzania (max 3.

6°C) zmierzono pod znacznikiem po 15 minutach skanowania przy użyciu 1,5 T MRI. Takie temperatury przekraczają temperatury określone w aktualnych wytycznych lub normach dotyczących implantów.32,33 Norma międzynarodowa ISO 14708-

1:2014 E wymaga, aby żadna zewnętrzna powierzchnia aktywnej wszczepialnej części jakiegokolwiek urządzenia medycznego nie była wyższa niż 2oC powyżej normalnej temperatury otaczającego ciała wynoszącej 37oC podczas implantacji, normalnej pracy lub w warunkach pojedynczej usterki. Jednak w przypadku mniejszego znacznika (31x14 mm), który był nadal duży według standardów wszczepialnych znaczników (maksymalnie 1,5 ° C),

lub z mocniejszym systemem 3T MRI (<0,8°C), uzyskano niższe temperatury. Chociaż może to generować pewną świadomość nagrzewania, skutki tej wielkości prawdopodobnie nie spowodują uszkodzenia tkanki, jeśli zostaną powtórzone z wszczepionym chipem. Pomiary indukowanej siły przyspieszenia zostały zarejestrowane jako <1 N kg-1,

opisane przez autorów jako „ogólnie nie lub w minimalnym stopniu dostrzegalne” (s. 7/9). Nie wiadomo jednak, w jaki sposób te efekty miałyby związek z mniejszymi wszczepionymi znacznikami. Autorzy zgłosili, że urządzenie tagujące blokowało obraz pod nimi i zniekształcało obraz na niewielką odległość wokół tagu.

Jak można się było spodziewać, efekt był znacznie mniejszy w przypadku mniejszego znacznika. W przypadku jeszcze mniejszego wszczepionego znacznika, zlokalizowanego w obwodowym obszarze ciała, jest mało prawdopodobne, aby miało to jakiekolwiek znaczenie kliniczne. Wreszcie,

autorzy stwierdzili, że ani użycie rezonansu magnetycznego, ani tomografii komputerowej nie miało żadnego negatywnego wpływu na integralność samych znaczników, które po ekspozycji pozostały zarówno czytelne, jak i programowalne. Jak wspomniano, badanie to przeprowadzono na większych chipach RFID niż te, które zostałyby wszczepione. Baker i MacDonald (2011) próbowali symulować warunki in vivo za pomocą żelu

wypełniony „fantom”. Podobnie jak w przypadku pracy Steffena i współpracowników, autorzy stwierdzili ograniczone efekty ogrzewania (~0,4°C); siły około 2000 razy mniejsze niż siła wymagana do przemieszczenia urządzenia u owcy; brak uszkodzenia funkcji chipów RFID; oraz artefakty ze skanu MRI w sąsiedztwie implantu.

Chociaż ograniczone przez brak konkretnych badań in vivo (gdzie obiektywny pomiar czynników takich jak siła i temperatura byłby problematyczny), dostępne dowody wydają się sugerować, że jakikolwiek negatywny wpływ RFID na późniejsze skanowanie MRI danej osoby byłby minimalny.

6.5. Migracja Rozdział 6.

3 pokrótce omówiono kwestię migracji w odniesieniu do sił, które będą wywierane na wszczepiony chip RFID podczas skanowania MRI. Niektóre źródła również podniosły

                                           32 ICNIRP (1998) Wytyczne dotyczące ograniczenia ekspozycji na zmienne w czasie pola elektryczne, magnetyczne i elektromagnetyczne (do 300 GHz).

Międzynarodowa Komisja Ochrony przed Promieniowaniem Niejonizującym. Zdrowie, 74, 494-522. 33 ANSI/IEEE (2005) Standard IEEE dotyczący poziomów bezpieczeństwa w odniesieniu do narażenia ludzi na pola elektromagnetyczne o częstotliwości radiowej, od 3 kHz do 300 GHz. IEEE Std C95.1-2005 (Zmiana IEEE Std C95.1-1991).

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

34 PE 614.209

szersze obawy dotyczące pasywnej (mechanicznej) migracji takich urządzeń w ciele (np. Sade 2007). Interesujące jest tutaj odnotowanie, że obawy, do których odnosi się Sade, jest to, że taka migracja może potencjalnie utrudnić wyodrębnienie RFID, a nie jakakolwiek obawa dotycząca niekorzystnego wpływu migrowanego urządzenia.

W przypadku gatunków zwierząt ryzyko takiej migracji wydaje się być rozpoznane. Le Calvez i in. (op cit) opisują użycie chipów wyposażonych w osłonę polipropylenową jako środka zapobiegającego migracji; cecha, o której wspomina również Albrecht (op. cit.). Jednak być może ze względu na stosowanie takich środków,

wydaje się, że nie ma opublikowanej dokumentacji dotyczącej stopnia, w jakim migracja występuje u zwierząt, a tym bardziej u ludzi. Anegdotycznie sugerowano, że cechy skóry ludzkiej różnią się od cech innych gatunków i w rezultacie migracja jest znacznie mniej prawdopodobna. Jednak znowu anegdotycznie,

niektórzy odbiorcy chipów RFID odnoszą się do ich zmiany orientacji, na przykład w celu lepszego dostosowania się do ruchu struktur w dłoni, a istotne mogą być również odosobnione doniesienia z literatury o migracji pręcików antykoncepcyjnych, o których mowa wcześniej.

Wiele artykułów odnosi się do wszczepionych chipów, które zostają otoczone tkanką łączną, a gdy to nastąpi, ryzyko migracji wydaje się być zmniejszone. Odzwierciedlając to, Baker i MacDonald (op. cit) zalecają odczekanie trzech miesięcy przed poddaniem implantowanego zwierzęcia (psa) rezonansowi magnetycznemu, aby zapewnić wystarczający czas na wystąpienie tego otoczkowania.

Do chwili obecnej nie ma formalnie zebranych informacji ani dostępnych systematycznych badań, które dokumentowałyby, w jakim stopniu możliwa jest migracja chipów podskórnych u ludzi, lub zakres jakiejkolwiek migracji w przypadku jej wystąpienia, chociaż wydaje się, że jest to ryzyko minimalne. Uznaje się jednak, że wewnątrz organizmu może zachodzić migracja ciał obcych. Na przykład,

Lyons i Rockwood (1990) donoszą o przeglądzie doniesień o migracji szpilek chirurgicznych stosowanych w chirurgii barku. W przeciwieństwie do tego, Hoffman i in. (1999) donoszą o badaniach materiałów do stosowania w kosmetycznym wszczepianiu ust, w których wszczepiony materiał zostaje otoczony przez wzrost komórek i dlatego nie migruje.

Wydaje się prawdopodobne, że ważnymi czynnikami są tutaj umiejscowienie implantu w warstwach skórnych lub podskórnych, a nie w głębszych tkankach ciała, a także zastosowany materiał.

6.6. Wpływ na farmaceutyki Sugerując możliwe obawy dotyczące fizycznych zagrożeń dla pacjentów, jakie stwarzają chipy RFID,

Sade (op cit) stwierdza, że ​​„nie ustalono, czy tagi RFID mogą wpływać na skuteczność leków”. Na poparcie tego autor przytacza dwa źródła. Pierwszego z nich (Ingeholm et al, 2006, cytowany w Sade, 2007) nie można było pozyskać, ale z odniesień w innych miejscach nie wydaje się, aby skupiał się on konkretnie na wszczepionych chipach.

Drugi (Wasserman 2006, cytowany w Sade, 2007)) zdecydowanie nie, odnoszący się do wykorzystania chipów RFID w łańcuchu dostaw w celu zapewnienia wierności kości charakterowi leków. W tym kontekście wydaje się, że istnieje obawa bezpośredniego narażenia na działanie masowego leku na częstotliwości radiowe czytelnika,

zamiast leku krążącego w organizmie człowieka. Uysal i wsp. (2010) donieśli o systematycznej ocenie tego problemu w przypadku farmaceutyków na bazie białka ze względu na dobrze udokumentowaną wrażliwość materiałów na bazie białka na ogrzewanie (denaturację). Wykorzystując pięć głównych częstotliwości fal radiowych stosowanych w RFID,

autorzy poddali „wiele produktów” (obejmujących hormony, szczepionki i immunoglobuliny) poziomowi promieniowania dwukrotnie wyższemu od dozwolonego przez Federalną Komisję Łączności (organ regulacyjny USA ds. komunikacji radiowej). Testy czystości i siły działania po 24 godzinach ciągłego naświetlania nie wykazały wykrywalnego pogorszenia żadnego produktu.

Biorąc pod uwagę te dowody, w połączeniu z radykalnie odmienną sferą zastosowań (i faktem, że większość układu krążenia byłaby nienarażona), wydaje się, że nie ma uzasadnienia dla przełożenia jakichkolwiek takich obaw na obecne zastosowanie.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 35

 PROBLEMY Z BEZPIECZEŃSTWEM

NAJWAŻNIEJSZE USTALENIA • Wydaje się, że obecnie technologia chipów RFID (która jest zasadniczo podobna do tej stosowanej w kartach kredytowych i podobnych systemach) nie jest całkowicie bezpieczna. • Obawy dotyczące bezpieczeństwa obejmują podsłuchiwanie; klonowanie; wyłączenie; i nieautoryzowana modyfikacja tagów.

• Chociaż nadal podejmowane są wysiłki mające na celu przeciwdziałanie tym obawom, pozostają wątpliwości i niejasności.

7.1. Problematyka Powołując się na szereg źródeł,

Darcy i in. (2011) wymieniają to, co autorzy nazywają „najbardziej dominującymi [kwestionami] w odniesieniu do bezpieczeństwa RFID” (s. 10): • Podsłuchiwanie: czynność zakładania dodatkowego czytnika do rejestrowania danych ze znaczników. • Nieautoryzowane klonowanie znacznika: Kopiowanie danych znacznika do dodatkowego znacznika w celu uzyskania tych samych uprawnień. • Człowiek w

Atak środkowy (MIM): Gdy obiekt zewnętrzny udaje znacznik lub czytnik między rzeczywistymi znacznikami a czytnikami. • Nieautoryzowane wyłączenie tagu: Gdy zewnętrzny czytnik wyłączy tag, uniemożliwiając jego ponowne użycie. • Nieautoryzowana manipulacja znacznikiem: manipulowanie danymi znacznika za pomocą zewnętrznego czytnika.

34 W nowszym artykule Singh i in. (2017) sugerują pewne dalsze obawy, w tym: • Dalsze podsłuchiwanie: Czytnik intruz przechwytuje sygnały między chipem a legalnym czytnikiem. • Analiza ruchu: Istnienie i lokalizacja chipa są monitorowane, bez konieczności sprawdzania chipa. • Podszywanie się: znane również jako satyryczne,

gdzie inne urządzenie jest używane do symulacji prawdziwego chipa. • Atak typu „odmowa usługi”: chipy mogą zostać zafałszowane, aby je wyłączyć. Roberts (2006) donosi o bezpłatnej dostępności oprogramowania, które potrafi odczytywać i przeprogramowywać tagi RFID, sugerując, że problemy z bezpieczeństwem są powszechne. Chociaż inne artykuły (np.

Dimitriou 2005) sugerują, że dostępne mogą być możliwe rozwiązania najbardziej podstawowych problemów związanych z bezpieczeństwem klonowania, obecne wskazania wskazują, że nadal występują problemy. Na przykład, podczas gdy Baghery i in. (2014) pisali o ulepszeniach protokołów uwierzytelniania RFID w celu zwiększenia bezpieczeństwa,

sugestiom tym szybko przeciwdziałano prezentacją wad (Safkhani i Bagheri, 2016). Chociaż istnieje obszerna literatura, zwłaszcza dotycząca architektury oprogramowania i programowania, nie dają one dodatkowego wglądu w szerokie zagadnienia bezpieczeństwa chipów RFID i nie będą tutaj szczegółowo dokumentowane.

Poza uznaniem ich istnienia, wydaje się, że takie kwestie bezpieczeństwa nie zostały szczegółowo omówione w odniesieniu do implantów chipów RFID, chociaż artykuły takie jak Halamka i in. (2006) sugerują, że niektóre chipy mogą być podatne na klonowanie. Pomimo tego,

istnieje przekonanie, że chipy RFID oferują bezpieczniejszy sposób zapewnienia bezpieczeństwa w miejscu pracy, zwłaszcza wśród młodszych dorosłych („Millennials”) (Perakslis i Michael, 2012). Ten brak koncentracji prawdopodobnie odzwierciedla fakt, że chipy wszczepiane ludziom pozostają w dużej mierze rynkiem niszowym (niektórzy mogą powiedzieć, że hobby lub nowością).

Zdecydowana większość implantów chipowych jest wytwarzana u zwierząt i wydaje się, że klonowanie kodu chipa psa domowego wydaje się mieć niewielką wartość 34 Źródło: Darcy i wsp. (2011) s. 10-11

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 36 PE 614.209

(na przykład). Jednakże,

jeśli zastosowania ludzkich chipów RFID miałyby rosnąć i miałyby się wiązać z zastosowaniami wysokiego poziomu bezpieczeństwa, wówczas zainteresowanie ich bezpieczeństwem (i atakowaniem tego bezpieczeństwa) prawdopodobnie wzrosłoby.

7.2. Rozwiązania Jak wspomniano powyżej,

praktycznie nie kładzie się nacisku na bezpieczeństwo chipów, jeśli chodzi o zastosowania związane z ludzkimi implantami. Podejście, które jest powszechnie przyjmowane przez producentów chipów RFID z niewszczepionymi chipami, to technologia „kill tag”, w której chip RFID jest automatycznie wyłączany przez nielegalne próby jego przesłuchania (Roberts, 2006).

Chociaż może to być skuteczne podejście w przypadku chipów niewszczepionych, stwarza to możliwość usunięcia martwych chipów w ciele (i potencjalnej potrzeby wstawienia zamiennika). Innym podejściem jest wymiana identyfikatorów między czytnikiem a chipem i rutynowa aktualizacja,

w procesie zwanym „wzajemnym uwierzytelnianiem” (Dimitriou, 2005). Risalat i in. (2017) napisali niedawno o nowym protokole uwierzytelniania, opartym na regularnie aktualizowanej „wartości klucza tajnego” (który ma na celu zapewnienie, że tylko upoważnieni czytelnicy mogą uzyskać dostęp do informacji chipowych). Autorzy twierdzą, że jest to „bezpieczne i odporne na różnego rodzaju ataki”

. Czas pokaże, czy stanowi to przełom – czy wyzwanie dla innych, aby go przełamać, jak się wydaje, że miało to miejsce w przeszłości. Ogólnie rzecz biorąc, dyskusje prowadzone na potrzeby niniejszego opracowania z osobami pracującymi w branży sugerują, że chociaż podejmowane są wysiłki w celu rozwiązania takich problemów,

pozostają one obecnie ważnymi problemami. Choć opinie co do stopnia, w jakim potencjalne rozwiązania mogą pojawić się w niezbyt odległym czasie, są różne, wydaje się, że sama technologia jest podatna na włamania do zabezpieczeń. Na przykład jeden długi

termin „użytkownik” technologii wskazuje, że przyjmuje drugą linię bezpieczeństwa, taką jak PIN, jeśli uważa, że ​​jest to uzasadnione. Co ciekawe, wskazał również niechęć do wykorzystywania w tym celu danych biometrycznych przechowywanych na chipie ze względu na tę postrzeganą podatność i wynikające z tego ryzyko kradzieży tożsamości (zob. również Kosta i in.,

2007). Pomimo możliwości zaszyfrowania takich informacji, czuł, że pozostają one podatne na ataki. Inni sugerują, że obecnie nie jest to istotny problem – chociaż może to wynikać z tego, że charakter i zakres obecnych zastosowań nie uzasadniają włożonego wysiłku.

Halamka i in. (2006) sugerują, że chipy RFID pozostają wolne od „ataku”, ponieważ stosunkowo niewiele można z tego zyskać (chociaż, jak sugerują niektóre raporty dotyczące włamań do systemów komputerowych, niektórzy robią to „ponieważ mogą”). Oczywiście może się to zmienić, jeśli technologia stanie się powszechnie stosowana,

lub jeśli wiadomo było, że jest używany w wybranych aplikacjach zabezpieczających, w których uzyskanie dostępu miało większą wartość. Jako przewodnik,

zastosowana technologia jest zasadniczo podobna do tej wykorzystywanej w bankowych kartach kredytowych i debetowych wykorzystujących „technologię chipową i pinową”, a fakt, że takie karty zwykle opierają się na drugiej formie identyfikatora (takiej jak PIN), wskazuje na zastosowane bezpieczeństwo (patrz na przykład Fan i in. 2005). Inne zastosowania chipów RFID to e-paszporty, które

jak dyskutują Kosta i in. (2007), mają problemy z bezpieczeństwem, które można również zastosować do implantów RFID. Kwestie te są ważne, ponieważ istnienie takich obaw związanych z bezpieczeństwem prawdopodobnie wpłynie na rozważenie kwestii etycznych i prawnych związanych ze stosowaniem implantów chipowych RFID,

biorąc pod uwagę, że zwiększone bezpieczeństwo było czasami przedstawiane jako pozytywna korzyść ze stosowania wszczepionych chipów (a czasami stanowi główne uzasadnienie ich stosowania).

  

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 37

 WNIOSKI: ZINTEGROWANY PRZEGLĄD PROBLEMÓW ZWIĄZANYCH Z IMPLANTAMI CHIP DLA PRACOWNIKÓW

NAJWAŻNIEJSZE USTALENIA • Istniejące od około 20 lat chipy RFID wszczepialne dla ludzi występują w formie pasywnej i aktywnej. Rozważana jest tutaj forma pasywna. • Zwolennicy stosowania implantów chipowych RFID sugerują, że zapewniają one korzyści pod względem łatwości i wygody w porównaniu do alternatywnych technologii (np. kart inteligentnych), które zastępują.

• Pomimo dobrze udokumentowanych obaw dotyczących możliwych niekorzystnych skutków zdrowotnych takich implantów (przede wszystkim doniesień o działaniu rakotwórczym) nie ma dowodów na takie skutki u ludzi (w przeciwieństwie do eksperymentalnych szczepów zwierząt). Jednakże, chociaż istnieją uzasadnione, przypadkowe dowody sugerujące, że takie skutki są mało prawdopodobne,

nie ma również konkretnych dowodów na brak efektu. • Literatura dotycząca implantów chirurgicznych i kosmetycznych sugeruje, że chociaż działania niepożądane występują rzadko (i nie wydają się obejmować skutków rakotwórczych), mogą wystąpić zarówno migracja wszczepionych materiałów, jak i niepożądane reakcje zdrowotne, które należy dalej badać.

• Wydaje się, że jednym ze zintegrowanych tematów są prawa człowieka; obejmujące nienaruszalność ciała ludzkiego i prawo jednostki do prywatności. Wydaje się, że kwestie te odzwierciedlają zarówno kwestie etyczne, jak i przepisy prawne chroniące te prawa.

• Wydaje się, że wysiłki prawne zmierzające do unieważnienia tych praw do obowiązkowego stosowania implantów w miejscu pracy musiałyby odzwierciedlać nadrzędne żądania, być może ze względu na bezpieczeństwo narodowe. Tutaj jednak dowody na to, że technologia RFID jest niepewna,

a brak konkretnych zapewnień dotyczących negatywnych skutków zdrowotnych może być postrzegany jako podważanie argumentów za takim rozwojem sytuacji. • Jednak nawet tam, gdzie takie wyzwania technologiczne mają zostać przezwyciężone,

należy uznać, że stosowanie takich implantów budzi silne sprzeciwy (w tym obawy religijne) i każdy przymus musiałby w takich okolicznościach przewidywać odpowiednie zwolnienia.

• W przypadku, gdy użycie implantu jest dobrowolne (jak ma to miejsce obecnie), wówczas względy prawne dotyczące ochrony danych nadal mają zastosowanie w odniesieniu do wszelkich informacji dotyczących dostępu, wzorców użytkowania itp., które mogą być gromadzone w ramach takiego użytkowania. • Istnieją również kwestie przekrojowe dotyczące względów prawnych i etycznych,

gdzie rzekomo dobrowolne użycie obejmowało jakikolwiek stopień postrzeganego przymusu lub gdy osoby z takimi implantami mogą być traktowane jako poddane odmiennemu leczeniu.

8.1. Ogólne implikacje Z poprzednich rozdziałów jasno wynika, że ​​istnieją kwestie prawne, etyczne, zdrowotne i bezpieczeństwa związane z potencjalnym wykorzystaniem implantów RFID.

Będzie również oczywiste, że kwestie te często się pokrywają i są ze sobą powiązane. Należy je jednak rozpatrywać w kontekście wygody, jaką zapewniają takie urządzenia, w porównaniu na przykład z koniecznością przechowywania i używania karty inteligentnej.

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 38 PE 614.209

8.2.

Kwestie zdrowotne Prawdopodobnie najważniejszą z kwestii są kwestie związane ze zdrowiem. Rozważania prawne i etyczne często opierają się na założeniu, że albo nie ma żadnego zagrożenia dla zdrowia ludzkiego, albo zagrożenia te są stosunkowo niewielkie i na poziomie, na którym można je uznać za dopuszczalne, pod warunkiem uzyskania świadomej zgody. Jednakże,

wyzwanie polega na tym, że sprawę dotyczącą potencjalnych zagrożeń dla zdrowia można co najwyżej rozpatrywać w kategoriach (wyjątkowo) szkockiego werdyktu „nie udowodniono”. Istnieją wyraźne obawy dotyczące zagrożeń dla zdrowia, z których niektóre, takie jak te związane z zakłóceniami lub niekorzystnymi skutkami stosowania MRI i interakcji z lekami,

czy wydaje się, że można to zdyskontować. Prawdopodobnie głównym problemem zdrowotnym, który można mniej łatwo zignorować, jest potencjalne działanie rakotwórcze. Sprzeczne opinie i dowody, podsumowane wcześniej, sugerują, że ogólnie rzecz biorąc, nie ma znaczącego ryzyka rakotwórczego działania implantów chipowych RFID u ludzi. Jednakże,

wszystkie takie dowody można uznać za inferencyjne i trudno byłoby zapewnić kategoryczne zapewnienia bezpieczeństwa. Zasada świadomej zgody wymaga dobrego i jasnego zrozumienia zagrożeń, na które dana osoba wyraża zgodę. W chwili obecnej trudno byłoby sformułować jednoznaczne i jednoznaczne zestawienie tych ryzyk,

wystarczy, aby w uzasadniony sposób dopuścić przymus bez nadrzędnej potrzeby. Nawet jeśli implantacja była dobrowolna, należy ją podejmować tylko po jasnym wyjaśnieniu (i akceptacji przez biorcę) potencjalnych zagrożeń.

Chociaż nie odnotowano żadnych przypadków dotyczących innych niekorzystnych skutków zdrowotnych wszczepionych chipów RFID, istnieją dowody z dziedziny chirurgii kosmetycznej, w szczególności sugerujące, że w niewielkiej liczbie przypadków niekorzystne reakcje zdrowotne lub migracja materiałów z miejsca implantacji mogą zdarzać się.

Chociaż użyte materiały są oczywiście różne (co może mieć istotny wpływ na stopień ryzyka), to wykazane występowanie takich efektów sugeruje przynajmniej potrzebę ostrożności, zwłaszcza przed rozważeniem jakichkolwiek przepisów dotyczących obowiązkowej implantacji. Zastosowanie zasady ostrożności wydaje się sugerować, że

jeśli nie wiemy, że implanty chipów RFID są bezpieczne (w przeciwieństwie do świadomości, że są niebezpieczne, a może jak bardzo są), to czy możemy je wszczepiać etycznie, nawet na podstawie „świadomej zgody”? Argumenty prawne sugerowałyby, że w celu uzyskania zgodnego z prawem uzyskania świadomej zgody,

potrzebowalibyśmy zaufania do przekazywanych przez nas informacji jako podstawy tej zgody. Jednak w przypadku, gdy implantacja jest naprawdę dobrowolna (bez jakiejkolwiek sugestii przymusu), wówczas świadoma zgoda na podstawie aktualnej wiedzy (i niepewności) prawdopodobnie zostanie uznana za akceptowalną.

8.3.

Troska o bezpieczeństwo Kwestia nadrzędnych potrzeb stanowi połączenie z kolejną kwestią przekrojową, a mianowicie bezpieczeństwem. Względy kwestii prawnych i etycznych sugerują, że obowiązkowe użycie implantów musiałoby mieć bardzo silne uzasadnienie, takie jak kwestia bezpieczeństwa narodowego, aby uzasadnić ingerencję osobistą.

Ważny byłby tutaj również test braku alternatywnego, realnego rozwiązania. Wiele prasowych i nieformalnych doniesień dotyczących stosowania chipów RFID koncentruje się na wygodzie technologii, na przykład braku konieczności noszenia karty, a nie na zwiększonym bezpieczeństwie.

Wydaje się, że wynika to z uznania przez osoby promujące korzystanie z technologii, że są z natury niepewne (w taki sam sposób, w jaki podatna jest technologia PIN karty bankowej). Dopóki takie obawy nie zostaną skutecznie rozwiązane, wydaje się zatem trudne uzasadnienie wymogu wszczepienia chipa ze względów bezpieczeństwa,

taki implant nie byłby prawdopodobnie bezpieczniejszy niż karta, którą zastępuje. Najwyraźniej oferują „bezpieczeństwo” w tym sensie, że chip jest trudniejszy do zgubienia niż oddzielna karta lub inne urządzenie – chociaż chip osadzony w ciasno dopasowanym pierścieniu zapewniałby pewien stopień takiego bezpieczeństwa, o ile nie został celowo usunięty.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 39

Oprócz negatywnych konsekwencji związanych z bezpieczeństwem ich zastosowania, fakt, że wszczepiony chip może zostać wykryty przez innych, budzi niepewność co do tego, jakie luki w zabezpieczeniach osobistych mogą powstać u osób, które go wszczepiono.

Było to widoczne w komentarzach jednego z wieloletnich użytkowników (i zwolenników technologii) dotyczących podatności osobistych identyfikatorów przechowywanych na chipie.

8.4. Bariery etyczne Z etycznego punktu widzenia osoby otrzymujące taki implant dobrowolnie powinny być również uświadamiane o potencjalnych ograniczeniach bezpieczeństwa i zagrożeniach.

W rozdziale 5 zidentyfikowano szereg potencjalnych barier etycznych dla obowiązkowego stosowania implantów chipowych RFID. Bez względu na zastosowania bezpieczeństwa (i zakładając, że problemy zdrowotne i bezpieczeństwa RFID mogą być odpowiednio rozwiązane) należy przyznać, że będą pewne osoby, które będą sprzeciwiać się ich użyciu z powodów religijnych lub innych.

Niektóre z tych poglądów wydają się być dość zaciekłe (np. postrzeganie chipa RFID jako „znaku bestii”35,36). Nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, ilu ludzi ma takie poglądy, ale należy je rozpoznać i odpowiednio uwzględnić.

8.5. Kwestie prawne Brak jest szczegółowych, dostosowanych i/lub kompleksowych przepisów,

orzecznictwo lub system regulacyjny zakazujący, ograniczający lub kontrolujący korzystanie z implantów mikroczipowych przez pracodawców w UE lub w dowolnym państwie członkowskim UE („państwa członkowskie”). Takie jak,

to, czy pracodawcy mają prawo zmusić swoich pracowników do zaakceptowania takich implantów, jest kwestią podlegającą ogólnym zasadom i przepisom unijnego prawa pracy i praw człowieka, jak również prawodawstwu krajowemu każdego z państw członkowskich. Niektóre z tych przepisów dotyczą zarówno obowiązkowych, jak i dobrowolnych zastosowań technologii.

A zatem: • RODO wymaga od pracowników bardzo wysokiego standardu zgody na mikroprocesor, która musi być wyrażona poprzez wyraźną akcję afirmatywną, stanowiącą dobrowolne, konkretne, świadome i jednoznaczne wskazanie przez pracownika zgody na przetwarzanie jego danych osobowych.

• Nie ma ostatecznej odpowiedzi na pytanie, czy mikroczip jest niezgodny z prawem jako naruszenie praw człowieka pracownika, ponieważ właściwa reakcja będzie zależeć od charakteru i zakresu szkody wyrządzonej pracownikowi, co jest równoważone z potrzebą pracodawcy zaangażowania w mikroprocesorach, aby osiągnąć uzasadniony cel handlowy.

• Jeśli wszczepienie mikroczipa powoduje problemy ze zdrowiem i bezpieczeństwem, istnieje mocny argument, że taka instrukcja kierownictwa byłaby nieuzasadniona i niezgodna z prawem. • Polecenie kierownika pracownikowi wszczepienia mikroczipa bez zgody może skutkować konstruktywnym zwolnieniem ze względu na kwestie związane ze zdrowiem i bezpieczeństwem.

• Jeśli chodzi o prawo UE dotyczące pośredniej dyskryminacji religijnej, jeśli mikroczip nie jest „odpowiedni”, „niezbędny” lub „proporcjonalny” do osiągnięcia rzeczywistej potrzeby, celu lub celu, który określił pracodawca, jego obiektywne uzasadnienie obrony nie zostanie spełnione .

• Tylko w wyjątkowych okolicznościach (i) własność mikroczipa będzie przysługiwać pracownikowi lub (ii) pracodawca będzie miał prawo domagać się, aby on i inne osoby trzecie zachowały wszelkie dane zebrane i przechowywane na mikrochip przez cały czas, również po przejściu pracownika do innego pracodawcy.

35 https://rapturewatcher.wordpress.com/vital-facts-about-the-mark-of-the-beast-rfid-chip-human-barcode-666/ 36 Objawienie 13:16-17 i 14:9-10

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 40 PE 614.209

8.6.

Ogólny wynik Możliwość wykorzystania chipów RFID w miejscu pracy wiąże się ze złożoną interakcją między kwestiami zdrowotnymi, bezpieczeństwem, etyką i kwestiami prawnymi. W odniesieniu do ich ewentualnego obowiązkowego stosowania nie istnieje żaden szczególny instrument prawny dotyczący takiego obowiązkowego wszczepiania pracownikom chipów RFID. Jednakże,

wydaje się, że takie implanty napotkałyby poważne wyzwania prawne w świetle obowiązującego prawa UE, w szczególności w zakresie ochrony danych i praw człowieka (w tym świętości ciała ludzkiego). Oczywiście, chociaż przepisy mogą być zmieniane lub poprawiane,

Obecna niepewność co do implikacji zdrowotnych takich implantów i szersze kwestie bezpieczeństwa chipów RFID wydają się być sprzeczne z jakimkolwiek takim wykorzystaniem, które mogłoby być obecnie sankcjonowane. Chociaż teoretycznie możliwe jest usankcjonowanie ich używania ze względu na nadrzędne bezpieczeństwo,

Obecne obawy dotyczące bezpieczeństwa samych chipów skłaniałyby do uniknięcia takich argumentów. Ponadto, chociaż istnieją dowody sugerujące, że są one przeszacowane, obecna niepewność co do możliwych skutków zdrowotnych uniemożliwia składanie zapewnień dotyczących niekorzystnego wpływu na zdrowie.

Wydaje się prawdopodobne, że te same aspekty niewątpliwie naraziłyby takie aplikacje na wyzwania prawne i etyczne w przyszłości, bez fundamentalnego ponownego przemyślenia osobistych praw człowieka i świętości ludzkiego ciała. w zakresie dobrowolnego korzystania w miejscu pracy,

należy ustalić, że takie użycie jest całkowicie dobrowolne i że nie ma żadnego przymusu (na przykład w formie preferencyjnego traktowania użytkowników – być może poza wygodą zapewnianą użytkownikowi poprzez użycie chipa). W takich sprawach,

potencjalni użytkownicy powinni być w pełni informowani o możliwych zagrożeniach dla zdrowia (oraz wątpliwościach i niepewnościach dotyczących tego ryzyka) oraz o odpowiedzialności za bezpieczeństwo związane z technologiami chipów RFID. Wreszcie, nie ma obecnie konkretnego przepisu regulacyjnego dotyczącego procesu implantacji;

w formie minimalnych standardów higieny lub innych wymagań. Chociaż obecne dobrowolne użycie wykracza poza zakres tego dokumentu, należy zauważyć, że przynajmniej niektórzy zwolennicy korzystania z tej technologii uważają, że takie kontrole są konieczne i, jeśli obowiązkowe użycie w miejscu pracy miałoby być sankcjonowane,

takie względy byłyby definitywnym wymogiem.

8.7. Rozważania na przyszłość Jak wspomniano powyżej, wydaje się prawdopodobne, że wszelkie próby formalnego zezwolenia lub usankcjonowania obowiązkowego stosowania implantów chipowych RFID przez pracowników spotkałyby się ze znacznym sprzeciwem, zwłaszcza w odniesieniu do praw człowieka i świętości ludzkiego ciała.

W ramach tego wydaje się prawdopodobne, że pojawią się wyzwania na tle religijnym, prowadzące do roszczeń o dyskryminację religijną. Przy obecnym stanie wiedzy wydaje się, że istniałyby silne podstawy do zaskarżenia na podstawie potencjalnych lub postrzeganych negatywnych skutków zdrowotnych;

oraz ze względu na to, że takie implanty nie będą oferować poszukiwanym dodatkowego zabezpieczenia (w stosunku do rozwiązań nieimplantowanych), które w przeciwnym razie mogłyby stanowić część jakiegokolwiek uzasadnienia ich użycia. Na tej podstawie, chyba że istnieją znaczne naciski i priorytety związane z rozwojem tego zastosowania technologicznego,

wydaje się, że warto przyjąć krótką obserwację i ponownie ocenić wiedzę po odpowiednim czasie. Jednakże, chociaż wydaje się to być realnym rozwiązaniem w odniesieniu do postępu technologicznego w zakresie zwiększonego bezpieczeństwa (gdzie wydaje się, że istnieje znacząca i trwająca społeczność naukowa),

to samo nie wydaje się mieć zastosowania w odniesieniu do możliwych skutków zdrowotnych. Obecne zastosowania wydają się być stosunkowo fragmentaryczne i nieskoordynowane, z niewielkim naciskiem na deklarowane skutki zdrowotne.

Wydaje się prawdopodobne, że bez podjęcia jakiejś formy pozytywnego działania nie nastąpi żaden znaczący postęp w wiedzy na temat możliwych skutków zdrowotnych u ludzi. Wydaje się, że warto zbadać w tym zakresie dwie drogi dochodzenia.

Zastosowanie implantów chipowych dla pracowników

PE 614.209 41

Biurko-

top medical research (najlepsze badania medyczne) Pierwszym z nich jest zlecenie badań stacjonarnych odpowiednim ekspertom (na przykład w dziedzinie medycyny skórnej i onkologii) w celu formalnego zbadania literatury naukowej i medycznej dotyczącej pod-

implantacji skóry w celu dostarczenia wiarygodnego, opartego na dowodach teoretycznego przeglądu zagrożeń dla zdrowia potencjalnie związanych z implantacją chipów RFID. Obejmuje to rakotwórczość i inne skutki skórne. Badanie podłużne skutków zdrowotnych Po drugie, chociaż logistyka takiego badania byłaby trudna,

Ostatecznych odpowiedzi na temat możliwych skutków zdrowotnych najlepiej byłoby udzielić poprzez podłużne (prospektywne) badanie odbiorców chipów. Biorąc pod uwagę oczekiwanie, że na podstawie zgłoszonych badań na zwierzętach częstość występowania takich skutków będzie niewielka,

należy zadbać o to, aby każde takie badanie było wystarczająco duże, aby mieć wystarczającą moc statystyczną do zidentyfikowania wszelkich takich skutków (lub ich braku) z jakąkolwiek pewnością. Biorąc pod uwagę rozpoznane różnice międzygatunkowe w podatności na raka, prowadzenie badań na modelach zwierzęcych wydaje się nie mieć większego znaczenia,

chyba że można zidentyfikować odpowiedni gatunek zastępczy. Nawet tutaj, jeśli wykorzystano by gatunki krócej żyjące, takie jak szczury lub myszy, może być trudno odtworzyć efekty implantacji w dłuższej perspektywie. Nawet jeśli dostępne były ostateczne dowody, aby wykazać, że takie urządzenia są zarówno bezpieczne, jak i bezpieczne,

wydaje się bardzo prawdopodobne, że poważne wyzwania pozostaną na gruncie etycznym, moralnym i religijnym; oraz że wymagane byłyby rygorystyczne przepisy i wytyczne dotyczące zarządzania danymi. Na tej podstawie,

chyba że istnieje przytłaczająca potrzeba lub zapotrzebowanie na obowiązkowe wdrożenie wszczepialnych chipów RFID w miejscu pracy, wówczas preferowaną opcją wydaje się przyjęcie gry w oczekiwanie. Jednak nawet w systemach dobrowolnych pracownicy (i nie tylko) potrzebują pewnej ochrony.

W przypadku samodzielnie podawanych zestawów do wstrzykiwania chipów dostępnych w Internecie należy rozważyć potrzebę uregulowania ich implantacji (w taki sam sposób, w jaki inni, tacy jak akupunkturzyści i tatuatorzy, podlegają odpowiedniej kontroli). To, czy takie kontrole powinny mieć miejsce na poziomie krajowym czy unijnym, wykracza poza zakres tego dokumentu,

ale biorąc pod uwagę wyraźne potencjalne ryzyko infekcji, zanieczyszczenia itp., zarówno ze strony samego chipa, jak i procedury implantacji, pewien przepis dotyczący takiej ochrony wydaje się uzasadniony.

Departament Tematyczny A: Polityka Gospodarcza i Naukowa

 42 PE 614.209